Het was ongebruikelijk rustig in de nachttrein. Alleen aan de overkant van het gangpad zat een meisje dat met haar handtas op schoot voor zich uit zat te staren. Er kwam een man met blond haar de coupé binnen. Hij leek even te twijfelen en ging toen tegenover het meisje zitten. 

‘Leuke avond gehad?’

Het meisje zuchtte vermoeid en zei: ‘Ja hoor.’

De blonde man pikte de hint niet op en vroeg wat ze had gedaan. Het meisje antwoordde dat ze had gedraaid op een feest. 

Hij wees op haar tas en zei: “Passen daar al je platen in?’ 

Hij keek erbij alsof hij de grap van de eeuw had verzonnen. 

‘Ik heb een stick,’ zei het meisje kortaf. 

Dit gesprek heb ik ook zo vaak moeten voeren, dus ik zat klaar om het meisje te hulp te schieten. 

Hij begon een verhaal over dat hij laatst op zijn eigen verjaardag had gedraaid. Alleen maar vinyl natuurlijk, want dat klonk gewoon veel beter. Iedereen had het geweldig gevonden. 

‘Wat jij doet, is ook vast leuk, maar zo’n sfeer krijg je niet met een USB-stick hoor’ voegde hij er minzaam glimlachend aan toe. 

Het meisje keek de man strak aan en zei: ‘Ik heb deze maand al drieduizend euro verdiend met die USB-stick en we hebben nog een weekend te gaan. Maar dan ben ik toch geen echte dj joh.’

De blonde man streek door zijn haar en stamelde wat halfslachtige excuses. 

Het meisje had duidelijk mijn hulp niet nodig en het bleef tot Rotterdam stil in de coupé.  

Minke Weeda