Noem haar gerust een muzikale nomade. Woonachtig in Amsterdam, afkomstig uit Eindhoven, woonde ook even in Tilburg en Rotterdam, maar haar muzikale inspiratie wortelt in Bristol, waar ze óók een poosje verbleef. In mei dit jaar is Veerle Suzanna Driessen dan weer in Brighton te vinden, om er The Great Escape bij te wonen, contacten te leggen en er te schrijven. Ze plant er zaadjes, zegt ze. Want uiteindelijk is er die droom die ze najaagt: met haar band Fiep touren in Engeland.

Foto’s: Louise van den Heuvel (leader bewerking van het origineel)

Officieel verschijnt 31 mei de nieuwe ep van Fiep Fried Rice. Maar de oplettende platenkoper vond die ep onlangs tijdens Record Store Day al in de schappen, op vinyl samengevoegd met de in 2023 verschenen ep 77 Stokes Croft (vernoemd naar een adres in Bristol, red.). Fried Rice krijgt later dit jaar nog een verlengstuk met de ep Moon Bliss. Het nieuwe werk is opgenomen met onder andere de leden van de live-band rond Veerle Suzanna Driessen, drummer Sweder Al, toetsenist Silva Westera en Koen van Bemmelen op bas, en daarnaast gitarist Pepijn Kolsteren, Roel Driessen en bassist Ties Bogers.

We horen op de nieuwe release Fiep weer een stap zetten in het maken van intelligente gitaarpop die ergens zweeft tussen het werk van Stephen Malkmus, Weezer en Nada Surf. Maar nog meer doet Fried Rice denken aan Personal Trainer. En dat is logisch, want niet alleen schreef Veerle Driessen de liedjes voor de nieuwe ep samen met Willem Smit, de productie is ook nog eens in handen van Casper van der Lans, de man achter de sound van de intussen zo populaire band.

„Ik vond Willem altijd al een gave muzikant”, zo steekt zij van wal voor een lang verhaal vol halve en hele toevalligheden over hoe het contact tussen haar, Smit en Van der Lans tot stand is gekomen. Daarbij speelt een rol dat haar ouders de vader van Willem Smit vanuit het verleden kennen. Toen zij hem een keer vroeg om tips met wie samen te werken, vielen de namen van de twee die zij toevallig kort daarvoor ook al met elkaar in verband gebracht zag in een artikel in Oor. Én Driessen had Van der Lans en Smit al op een lijstje staan van mensen die zij inspirerend vindt. Ze trok de stoute schoenen aan en stuurde beide een berichtje. Het grappige vervolg van het verhaal is dat Smit en Van der Lans elkaar vertelden te zijn benaderd door een ‘Veerle’. Is dat misschien een en dezelfde? Toen dat eenmaal helder was, deden zij het voorstel om eens iets met elkaar te gaan doen. „Het was tijdens corona”, herinnert zij zich. „Een kennismaking via Zoom, maar dat voelde meteen supergoed.”

„Het is echt heel leuk om met Willem te schrijven. Ik maak thuis ideetjes, dat kan uitgewerkt zijn in een hele song, of is een beetje chaotisch met allemaal geluiden, soms heel minimalistisch. Dat neem ik dan mee naar Willem en laat hem dat horen. Daarop reageert hij: ‘Ik hoor dit, dat vind ik gaaf’, en dan zet hij dat bijvoorbeeld harder of brengt het meer naar de voorgrond. Of we gaan proberen het in een liedjesvorm te gieten. Soms doen we gewoon spelenderwijs iets op toetsen. Dat is ook heel leuk.”

De muzikant noemt Van der Lans en Smit ‘fijne mensen om mee te werken’ en vertelt veel van ze te hebben geleerd. „Het heeft mijn ogen weer geopend. Ik heb in Eindhoven muziek gestudeerd aan het Rock City Instituut en voelde mij heel erg gekaderd. Bij Willem en Casper ligt alles open en zij denken buiten de hokjes. Die creatieve manier van werken, daar moest ik best wel even doorheen, dat was moeilijk. En het klinkt misschien een beetje vaag, maar ik heb nu weer meer het gevoel dat ik kunst maak. Ik heb fotografie gestudeerd aan de kunstacademie, en heb het gevoel dat ik nu weer meer op die manier werk in plaats van ‘het moet zo, op deze manier’.”

Zij maakte haar opleiding aan de kunstacademie overigens niet af, maar heeft nog wel elke dag profijt van de skills die ze daar opdeed. „Ik hou ook van andere vormen van kunst, maar had met mijzelf afgesproken dat als iets mijn muziek in de weg gaat staan ik daar dan mee stop. Want mijn liefde voor muziek is het allergrootst.  Ik wil focussen op één ding. Maar het leuke is dat ik alsnog veel vormen van kunst in Fiep kan stoppen. Fotografie, daar ben ik altijd nog veel mee bezig, vormgeving… het komt allemaal van pas. Dat is super tof. Mijn ‘main focus‘ ligt weliswaar op muziek, maar het versterkt elkaar.”

Rauw
Die liefde voor muziek, die is nota bene geboren in Bristol. Hoewel zij heel haar leven al liedjes schrijft, sloeg de vlam daar echt in de pan. Driessen bracht er een aantal jaar terug enige tijd door. „Ik ben verliefd op Bristol. Dat is echt zo… Daar ben ik helemaal geïnspireerd om Fiep te beginnen. En dat komt eigenlijk letterlijk door alles. Het eerste waar ik nu grappig genoeg aan moet denken zijn de verkeersborden. Die zijn echt supermooi. Maar werkelijk alles spreekt mij aan: de architectuur, de rauwheid van de stad, de manier van leven. De ‘street art’, alle kunst en natuurlijk de muziek en de gitaar- en postpunk-scene daar. Het is een super levendige stad en het ademde zo erg met mij. Het heeft me gevoelig gevormd. Ik merk nu dat alles in Fiep is terug te leiden naar daar. Ik vind het moeilijk om het zo precies aan te wijzen, maar het is een gevoel van rauwheid. Daar ben ik zo erg van gaan houden. Ja, dat vind ik gewoon heel erg vet. En dat heeft mijn liefde voor muziek en de wil om zelf muziek te maken enorm versterkt.”

Engeland blijft aan haar trekken. In mei dit jaar is zij een poosje in Brighton. Daar is het showcase-festival The Great Escape en dus kortstondig bijna de volledige Britse muziekindustrie te vinden. Veerle Driessen gaat er heen om contacten te leggen. Maar ook om met alle zintuigen open alles in zich op te nemen in deze bruisende stad met een levendige kunstscene en er te schrijven. „In mijn teksten gaat het altijd over openstaan voor het leven. Nieuwe dingen durven ontdekken. Altijd met een positieve blik. Ik vind het leven op zich gewoon heel inspirerend. En mensen, en beweging.”

Straks heeft Fiep twee nieuwe ep’s op zak en wil zij dolgraag de oversteek maken. „In Brighton hoop ik de eerste zaaltjes te kunnen regelen en er zaadjes te planten voor een tour van Fiep door Engeland. Daar droom ik echt heel erg van. Misschien klinkt het stom, maar ik vind het land heel inspirerend. En het lijkt me daarom echt een droom om daar te spelen en te touren. Absoluut.”