In de filosofie ‘de stad als podium’ biedt het uitgebreide aanbod aan popzalen van verschillende grootte in Rotterdam bands de kans om telkens terug te keren en te groeien. De Canadese band Cola volgt een omgekeerd pad; een jaar geleden stonden ze nog in Rotown, nu doen ze V11 aan, maar verkopen wel de tent uit. En vinden daar een toegewijd publiek dat bijna ademloos luistert naar de ongewone pop van Cola.

Niet dat het de pret drukt voor frontman Tim Darcy. Na het optreden staat hij glunderend zijn fans te woord en looft de sfeer aan boord van het lichtschip. In 2018 stond Darcy ook al eens in Rotown, toen met zijn band onder de naam Ought. Die band evolueerde in korte tijd van slowcore-invloeden tot aan synthpop. Tot het implodeerde en hij als de wiedeweerga terugkeerde met het trio Cola met Ben Stidworthy op bas (van het type ‘strak maar geen noot te veel’) en drummer met roots in de jazz-wereld Evan Cartwright (van het type elke drumpartij is een expressieve ‘work out‘). Met het album Deep in View uit 2022 zet de band een nieuwe standaard: gortdroog, uitgebeend, met lak aan conventionele songstructuren, het begrip ‘harmonie’ altijd oprekkend. En toch is het een album dat, als je oren er eenmaal aan gewend zijn, uitgroeit tot een oorworm met als bijzondere rode draad dat het met regelmaat de pan uit swingt.

In juni verschijnt het tweede album van Cola The Gloss. Donderdag 9 mei beleeft veel van dat materiaal live een primeur in het Rotterdamse V11. Nou ja, in elk geval wordt veel van het nieuwe werk voor het eerst op een boot gespeeld, grapt Darcy – voor V11 intussen toch een beetje een cliché – voordat zijn band net als een jaar geleden in Rotown bijna zakelijk een ijselijk strakke set speelt. Met zichtbaar veel plezier. Juist live ontdek je hoe dansbaar veel van de nummers van de debuutplaat eigenlijk zijn. In V11 is het te zien aan de deinende zaal. Die cadans wordt zelfs voortgezet in rustpunten in de set, bijvoorbeeld bij een kippenvel-uitvoering van Water Table, een zeldzaam poppy liedje in het oeuvre van Cola.

Cola biedt geen vuurwerk. Een liveshow van het trio gaat bijna onopgemerkt voorbij. Darcy wijt het aan de jetlag dat er een enkele hapering is bij het inzetten van een nummer. Als ook die onvolkomenheden verdwijnen tijdens de huidige tour door de EU, dan kun je je voorstellen dat zo’n show snel wegzakt in je herinnering. Ware het niet dat en het songmateriaal zo uitzonderlijk is en de uitvoering van zo’n hoge kwaliteit. De uitverkochte zaal vol fans ruimschoots keert daarom verzadigd huiswaarts. In de wetenschap dat ze als eerste een uitvoering hebben gezien van een geniaal liedje als Keys Down If You Stay, met van die eigenaardige stops, of zo mogelijk nog genialer en op een stuwend ritme gebaseerd Bitter Mellon. Subliem en onvergetelijk.

Tim Darcy probeerde de bandnaam in zijn dankwoord tevergeefs uit te spreken: Autorijdend Nederland verzorgt het voorprogramma. De band staat op het punt een debuut ep Group Theory uit te brengen op het onvolprezen label Subroutine. De Amsterdammers zijn met hun onaangepaste vorm van rammelende gitaarpop een uitstekende match voor Cola. Met de Canadezen delen ze een voorkeur voor op het eerste gehoor onnavolgbare songstructuren. Alleen pakken zij meer manisch dan dansbaar uit. Dat ook de uitvoering vanavond tot groot plezier van de bandleden hier en daar wat rammelt, voegt alleen maar toe aan de voorpret om de ontwikkeling van Autorijdend Nederland op de voet te gaan volgen.