Nog bedankt Jasper

Zo’n twintig jaar geleden organiseerde ik een festival dat verre van succesvol was. Ik had het naïeve idee dat de hele wereld dezelfde bands als ik leuk vond en dat als die zouden spelen, de kaarten vanzelf zouden worden verkocht.

Dat bleek niet zo te zijn en het werd een festival waarbij het meestal drukker was in de kleedkamer dan in de zaal.

Halverwege de avond liep ik redelijk met mijn ziel onder mijn arm door de gangen backstage te dwalen. Ik plofte op een bank neer en na een paar minuten kwam de bassist van een van de bands naast me zitten. Hij vroeg hoe het ging en ik antwoordde dat ik behoorlijk teleurgesteld was over de lage opkomst.

Hij keek voor zich uit en zei: ‘Iedereen die er wel is, heeft het naar z’n zin. Dat is het belangrijkste hoor.’

Ik vond het heel aardig dat hij me op die manier probeerde op te vrolijken, maar pas in de dagen erna drong het tot me door dat hij gelijk had. Misschien kon ik prima dingen organiseren waar mensen het naar hun zin hadden, als ik het programmeren van de bands maar over zou laten aan iemand anders.

Dat bleek in de loop der jaren aardig te kloppen.

Vorige week is die bassist overleden. Ik geloof niet in een hiernamaals, maar mocht dat wel bestaan, dan hoop ik dat hij er het naar z’n zin heeft. Dat is namelijk het belangrijkste.

Minke Weeda