Er zijn slechtere manieren om het nieuwe jaar mee te beginnen. Met betrekking tot het muzikale en literaire project van schrijver/muzikant Thomas van der Vliet is dit eigenlijk het grootste understatement om een recensie mee te beginnen. Niet alleen debuteert hij als romanschrijver met het boek Het interview, daarnaast schreef hij samen met zijn band The Bullfight een bijpassende instrumentale score van veertien nummers, en brengt de band gelijktijdig de soundtrack Amen, Demon uit. Of dat nog niet genoeg is, verschijnt Het interview ook als luisterboek, ingesproken door Alex Roeka, en bevat zowel het boek als de hoes van de lp prachtige linoleumgrafieken van de in Parijs woonachtige kunstenaar Hélène Bautista. 

Tja, waar te beginnen? Eerst luisterde ik het boek, toen las ik het. Zo kreeg ik meteen een voorproefje van de score, die overigens ook prima afzonderlijk is te beluisteren. Vermeldenswaardige hoogtepunten zijn wat mij betreft de opener New Heaven met geruststellend geneurie van Daisy Cools, het romantische The Butterfly And The Dawn, het hoorspelachtige Smith & Wesson en het zes minuten durende en steeds dreigender klinkende Victor. Maar zoals eerder vermeld, is de hele score goed op zichzelf staand te beluisteren, al krijg ik telkens de kriebels van Franck, maar ja, dat is dan ook een enorme lul.  

Maar goed, ik wil niet te veel weggeven over het boek, behalve dat het een pageturner is, waarvan de zinnen zo zijn opgebouwd dat ze lekker weg lezen en je je goed een voorstelling kunt maken van de verhalen die zich ontvouwen. Het interview speelt zich af in het heden, terwijl er diverse flashbacks zijn, zowel van de protagonist als van de antagonist, die beide, zo blijkt, terwijl de rode draad zich afrolt, hun eigen agenda hebben waardoor de lezer nogal eens op het verkeerde been wordt gezet.  

Een van de nummers van Amen, Demon, die ook in het luisterboek voorbijkomt is het instrumentale Brad Pitt, met Dick Ronteltap in de hoofdrol. Met zijn saxofoon stuwt hij dit nummer naar ongekende hoogten. Dat het slechts 1.15 minuten duurt is eigenlijk jammer, want het heeft behalve vette saxlicks een stuwende beat, van zowel bas als drums, terwijl het karakteristieke geluid van een Fender Rhodes het een echte murder blues-ballad maakt. Het zou mij niets verbazen als dit, met gesloten gordijnen, het openingsnummers wordt van de albumpresentatie. Zaal stil, spot aan, gordijnen open… en nog een keer! 

Overigens horen we de saxofoon nog twee keer. Ook op het openingsnummer Santa Maria en op titelnummer Amen, Demon doet Ronteltap niet onverdienstelijk een duit in het zakje. Maar hij is niet de enige die goed werk levert, want laten we de band niet uitsluiten. Wat een team! Thomas van der Vliet schreef de muziek voor alle nummers van de soundtrack, Nick Verhoeven de teksten voor het leeuwendeel en Daisy Cools voor de drie nummers waarop zij te horen is. Het resultaat is afwisselend, maar door en door The Bullfight, die uit louter rasartiesten lijkt te bestaan. Liefhebbers van verhalende pop noir kunnen dus hun hart ophalen. Of het nu om het melancholische Santa Maria, de door Cools gezongen en geschreven ballad Morning Came Slowly That Day of het Nick Cave-achtige Putain gaat, men kan niet anders dan onderkennen dat dit trio Amen, Demon fabuleus opent. Vervolgens pakt The Bullfight goed door met een vorm van muzikaal omlijste spoken word. All The Little Things is een rustpuntje met mooie orkestratie, terwijl Desmond & Julia meer indiepop is met een ritme en refrein die beide zorgen voor een oorwurm in positieve zin. 

Tijd voor de B-kant, hoewel dit niet als kwalificatie geldt, want ook deze zijde van het spierwitte vinyl is wonderschoon. Het opent met het titelnummer, waarna het doorpakt met wederom een door Cools geschreven nummer. Op All That’s Left is de kruisbestuiving van The Bullfight en Cools wat mij betreft optimaal. Wat we hier horen is the best of both worlds. Brad Pitt is een fijn intermezzo naar What Can I Do? Aanvankelijk doet het door de openingszin even denken aan Tim Hardins How Can We Hang On To A Dream, maar daarna gaat het zijn eigen weg en is onmiskenbaar The Bullfight. Dat kan ook worden gezegd van slotnummer Will You Come Looking For Me, al weet Cools hier wederom een onuitwisbaar stempel op te drukken. Geen klacht, slechts een constatering. 

Over constateringen gesproken, wat een prachtig kunstwerk is dit project, waarvan de kiem al in 2020 werd gelegd. Boek, score, lino’s en soundtrack, het was allemaal van tevoren zo bedacht, al bleek het natuurlijk veel meer werk dan gepland om het allemaal netjes te laten samenkomen. Zo kwam bijvoorbeeld een ander project, spoken wordplaat Some Divine Gift met gastbijdragen van onder andere Barry Hay, Henry Rollings en Spinvis voorbij, waardoor Het interview/Amen, Demon een jaar on hold werd gezet. Maar het resultaat is dan ook om trots op te zijn.  

Het idee was om alles te verweven. Je kan het boek los lezen en de muziek los beluisteren, maar in het audioboek (QR-code achter in het papieren exemplaar) komt alles samen. Er is zóveel aandacht aan deze productie besteed, waarvan zowel literatuur- als muziek- en kunstliefhebbers kunnen genieten, dat je er bijna eng van wordt. Kijk maar eens op de hoes van de plaat wie er als gitarist en bandlid wordt vermeld om de lijn tussen feit en fictie flinterdun te maken… Met Het interview/Amen, Demon, levert Thomas van der Vliet niet minder dan een magnum opus af, een gesamtkunstwerk zonder weerga. 

The Bullfight speelt de komende tijd op diverse locaties in Nederland, waarvan we er twee uitlichten:
Boekpresentatie en opening expo met intieme show met voordracht van boek en liedjes – 6 januari, Boekhandel Donner, Rotterdam 
Albumpresentatie met volledige band – 13 januari, Theater Walhalla, Rotterdam