Driewerf joepie! Mijn hart maakte deze week een sprongetje en mijn enthousiasme bereikte bijna een staat van hondsdolheid, want wie komt er naar Paradiso? The The! Om met één van de titels van The The te spreken: ‘I’ve been waitin’ for tomorrow (all of my life). ’t Is te zeggen: in ieder geval wachten tot 22 en 23 september 2024, wanneer Matt Johnson en de zijnen de hoofdstedelijke poptempel aandoen.

Met ‘Infected’ en ‘Mindbomb’ maakte The The/Matt Johnson twee vlijmscherpe, van een vooruitziende blik getuigende, politiek geladen en maatschappijkritische albums, die in mijn muzikale universum nog altijd op een voetstukje staan, terwijl ook zijn eerdere én latere werk mijn goedkeuring kan wegdragen. In het gezegende jaar 2000 stond The The op Pinkpop en ik aan de grond genageld, mede doordat Johnson achter de ketels en deksels iemand had geposteerd die de vergelijking met een drummende octopus makkelijk kon doorstaan. Geweldig optreden, voor zover mijn door drank en drugs vertroebelde brein er nog een actieve herinnering aan heeft. Op naar Amsterdam dus! 

Ho vriend, niet zo haastig…  Mijn enthousiasme kreeg een flinke knauw toen ik de ticketprijs zag: 63 euro + 4 euro lidmaatschap Paradiso. Nog een geluk dat bij die 67 euro de ‘servicekosten’ á 6 euro zijn inbegrepen en er bij Paradiso voor dat geld waarschijnlijk een rode loper voor me wordt uitgerold en plaatselijke schonen me kaviaar en champagne voeren…

Nou ben ik geen krentenkakker, zeker niet als het muziek betreft, maar het loopt de spuigaten uit met die ticketprijzen. Aangezien ik vanuit het diepe zuiden met paard en wagen of het openbaar vervoer naar de hoofdstad dien te reizen en wanneer ik niet zelf wat bammetjes smeer nog ergens een hapje moet eten en een biertje ook niet afsla, dan zou een avondje The The me rond de 150 euro kosten. Waarbij ik de merchandise-stand dan straal voorbij zou moeten lopen, om niet de rest van de maand op water en brood te moeten leven of een oud vrouwtje van haar handtas beroven om het financieel nog enigszins te kunnen trekken. Natuurlijk: een ingestorte platen- en cd-markt, Spotify dat een fooi aan artiesten betaalt, waardoor de inkomsten uit touren moeten komen. Nou begrijp ik dat Matt Johnson ook moet eten en drinken, maar trop is teveel, zoals de Chinezen zeggen. Tenzij je tot het welvarendere deel der natie behoort dat zonder verpinken de poeplap trekt voor zo’n show.

In diverse programma’s van politieke partijen lees ik dat er op cultuur best bezuinigd kan worden, dus vanuit die hoek hoef ik niks te verwachten. Ik vrees dan ook met grote vreze voor mijn zielenheil en ‘bestaanszekerheid’. Maar ik ben nog lang niet zover heen dat een avondje met Joost ‘DJ Jopie’ Eerdmans me een aantrekkelijk alternatief lijkt.

DJ 45Frank