Zaterdagochtend werd ik in de supermarkt op mijn schouder getikt. 

‘Hey, jij bent toch Minke? Ja toch, of zie ik het nou verkeerd?’

Haar gezicht kwam me totaal niet bekend voor, maar voor ik iets kon zeggen, ging ze verder. 

‘Ja, je kent me waarschijnlijk niet, maar ik ben bevriend met Maris en die zei dat jij wel wist waar mijn zoon plaatjes zou kunnen draaien. Dat is z’n lust en z’n leven hè. Ik snap verder niks van die muziek, maar het zou toch leuk zijn als hij dat een keer in het openbaar zou kunnen doen, zeg maar. Hij doet het nu vooral thuis. Of eigenlijk alleen maar thuis, maar zo’n jongen moet toch ook een keer de kans krijgen om dat voor meer mensen te doen.’

Ze sprak Maris uit zoals Frans Bauer dat doet als hij het over zijn vrouw heeft. Noch die Maris, noch andere Marissen ken ik persoonlijk. Dat leek me er voor het verdere gesprek niet echt toe doen, maar ik was er toch even door in de war. 

‘Het zou echt geweldig zijn als jij kon zorgen dat hij een keer in een grote zaal zou kunnen laten horen wat hij kan. Alle spullen heeft hij zelf hoor, dus maak je daar geen zorgen over. Heeft ‘ie maanden voor gespaard, heel zijn slaapkamer staat vol met van die grote boxen en weet ik het allemaal.’ 

Ik probeerde het in mijn hoofd op een rij te krijgen: de vriendin van iemand die ik niet kende, had een zoon met een soort drive-in-show en daar moest ik een optreden voor regelen. 

Ze vroeg of ze mijn telefoon even mocht zodat ze het nummer van haar zoon erin kon zetten. 

‘Je mag natuurlijk ook wel jouw nummer geven, maar da’s misschien raar hè?’

Niet veel raarder dan dit gesprek, dacht ik. Maar ik zei het niet, want op zaterdagochtend ben ik blijkbaar weinig assertief. 

Alsof het allemaal nog niet verwarrend genoeg was, riep ze vrolijk; ‘Fijn dat we elkaar hebben kunnen helpen!’ en duwde haar karretje richting de kassa. 

Nu staat er dus een nummer van een onbekend dj-talent in mijn telefoon. 

De kans dat ik dat nummer ooit ga bellen, is nihil, maar als jij toevallig een dj nodig hebt, spreek me dan gerust aan in de supermarkt. 

Minke Weeda