Melle – Memories That I Am
Als je luistert naar het nieuwe album van de Nederlandse honger songwriter Melle kun je wel raden wat er bij hem zo’n beetje op de draaitafel ligt. Coldplay en de laatste tijd ook steeds vaker The War On Drugs. En als hij dan zelf iets gaat schrijven komt het af en toe in diezelfde stampende cadans terecht en hoort hij groftandige gitaren met een roots-achtige inslag. Niks mis mee, want er zijn heel veel mensen die dat kunnen waarderen en Melle slaagt erin zijn melancholieke liedjes mooi uit de verf te laten komen in dat herkenbare genre. De productie van Jurriaan JJ Sielcken – die we kennen van Aestrid – geeft het een mooie en pakkende sound. Ook in de rustiger gevoelige liedjes zoals het titelnummer Memories That I Am. Geslaagd luisterplaatje. (V2 records)

Parquet – Sparkles & Mud
De Franse band Parquet is opgericht door Sébastien Brun (Seb Brun), de drummer en componist die ook achter het platenlabel Carton Records zit. Het nieuwe album Spakles & Mud werd al eens in 2019 opgenomen, maar ging met een computer geheel verloren. Corona gaf de band de gelegenheid de nummer tot in de puntjes in te studeren en nog eens vast te leggen. Het is ene band die we horen, die door de herhaling en trance uit dance geïnspireerd lange langzaam opbouwende instrumentale stukken speelt. Het is verwant aan bijvoorbeeld La Jungle, altijd stuwend en dansbaar, en tegelijk door de gebruikte sounds en experimenten met geluidjes fascinerend om naar te luisteren. Tegenwerping is hooguit dat de formule ‘telkens-iets-erbij’ wat vaak wordt toegepast. Live vast en zeker een belevenis. (Carton Records)

The Kills – God Games
Alison Mosshart en Jamie Hince hebben weleens leukere nummers geschreven. A de coronaperiode zijn geschreven, nog een beetje last hebben van het virus. Staat er wel een hitje op? De twee zeggen wel dat ze elkaar hebben uitgedaagd, bijvoorbeeld door te verplichten dat ze alles zouden schrijven met behulp van een 100 dollar kostend keyboardje, maar dat is dan misschien ook niet helemaal lekker uitgepakt, op een wat andere sound na misschien. Maar als jij fan bent van het duo, moet je toch even gaan luisteren en je eigen mind op maken natuurlijk. (Domino)

Black Pumas – Chronicles of a Diamond
Je kunt moeilijk voorbij de kwaliteit die sijpelt uit een liedje als Angel. Je zal gezegend zijn met zo’n keel. Black Pumas keert terug na het ongelofelijk succes van het self titled album uit 2019. Soul, swingend, retro sound; dat album had alles om een ouwe soulkikker tevreden te stellen. Lastig om dat succes nog eens te herhalen, laat staan te overtreffen. Daar slaagt het duo Eric Burton en Adrian Quesada dan ook niet helemaal in. Openingsnummer More Than A Love Song begint met een opgewonden kreet van de zanger-met-die-geweldige-keel, en dit nummer komt nog het dichtste bij wat het eerste album zo prettig maakte: warmbloedige soul die uit de pan swingt. Van dat type heeft opvolger Chronicals of a Diamond er net wat te weinig. Ook de productie – de zang is soms zo gruizig overstuurd dat je de neiging hebt te checken of er niet te veel stof onder je naald zit – die ons moet overtuigen dat dit geen doorsnee retro is maar van het cultureel verantwoorde type, tilt het niveau niet genoeg omhoog om zich met de voorganger te kunnen meten. Toch lekker hoor, voor de zondagochtend. (ATO / [PIAS])