Don’t get angy with me, maar wat fijn dat er ook nog nieuwe artiesten zijn die hun kop boven het maaiveld uitsteken en met nieuwe muziek komen. Neem Seb Wesson die, na jaren actief als sessiemuzikant, met een fris debuutalbum op de proppen komt. De singer/songwriter uit Engeland heeft The Man From The Moon zelf geschreven en geproduceerd. Hij ging daarbij niet over een nacht ijs, want de eerste nummers dateren al uit 2017. Geholpen door vrienden uit de muziekwereld kwam het album tot stand als het leggen van een puzzel; ieder leverde op afstand input, waarna Wesson de bestanden samenvoegde. Het resultaat is een tiental gelaagde liedjes met prettig in het gehoor liggende zang en ritmes die vooral leunen op elektrische en akoestische gitaren met op de achtergrond warme keyboardklanken. 

Ingebed tussen de twee singles ligt het schrijnende, maar mooie Calais. Het tweede nummer van het album voelt direct als hoogtepunt ondanks dat er nog meer moois volgt. Zowel de melodie, als de coupletten en het refrein staan als een huis, en ook de ingetogen gitaarsolo halverwege het nummer mist zijn uitwerking niet. Wat dat betreft steken de singles bijna flets af, maar dat kan natuurlijk ook met het onderwerp te maken hebben. The Man From The Moon opent namelijk met het luchtige en vrolijk stemmende The Festival, een semi-akoestisch rocknummer in de traditie van Tom Petty. En ook op The Fire, dat begint met aangenaam akoestisch getokkel, is welbeschouwd niets aan te merken.  

Liefhebbers van akoestische gitaarmuziek komen sowieso goed aan hun trekken. De luisteraar wordt er met open armen mee ontvangen door titelnummer The Man From The Moon dat overigens uitblinkt in samenspel en samenzang. Het nummer klinkt groots, terwijl het toch klein gehouden wordt, omdat alle muzikanten, Wesson voorop, zich in dienst van het nummer stellen. En dat geldt bij nadere beschouwing eigenlijk voor alle nummers op Wessons debuut, dat op de A-zijde een weinig meer (pop-) rock klinkt dan op de B-kant, luister bijvoorbeeld vooral ook eens naar Take It Or Leave It. Op de B-zijde is het meer americana met subtiele country en folk invloeden wat de klok slaat, zoals bijvoorbeeld goed te horen is in het ritme van The Wave, de slideguitar op Stand By The Fire en de tweede stem aan het einde van Circles And Squares dat daarnaast doorspekt is met melancholische langgerekte gitaarklanken.  

The Man From The Moon kwam zoals reeds eerder vermeld tot stand als een mozaïek dankzij bijdragen van een groep getalenteerde muzikanten en vrienden van Wesson, maar daar is bij beluistering niets van te merken. Hulde dus aan singer-songwriter, die terecht trots mag zijn op het eindresultaat, maar ook aan de gerenommeerde mix-engineer Jo Webb, die tekende voor de mix en het masteren. The Man From The Moon is een tijdloos album, dat liefhebbers van ingenieuze songwriting gerust als no-risk disc in huis kunnen halen.