Nadat hij in 2016 reeds solo een album uitbracht met de naam Lowrider, stopte Paul van Bruystegem begin dit jaar definitief als bassist van Triggerfinger. Reeds nu is er een nieuw solo-album. Nou ja, solo, uiteraard weet de Vlaming zich bijgestaan door diverse muzikanten waaronder oude bandmaten Ruben Block en Mario Goossens. Wie zich echter verheugd op muziek die in het verlengde ligt van het genre van Triggerfinger, moet ik op voorhand teleurstellen. Unguarded Thoughts is een verzameling van uiteenlopende songs, die als rode draad gevarieerdheid lijkt te hebben. Wie meent hier en daar invloeden te herkennen, die heeft het waarschijnlijk bij het rechte eind. Of dat erg is? Geenszins! Unguarded Thoughts is een fijn album geworden, dat ongetwijfeld zowel jongere als oudere luisteraars zal aanspreken.  

Unguarded Thoughts bevat tien nummers, waarvan drie instrumentaal. Het opent met Eight Miles High, dat zomaar een jazzy soundtrack van een film-noir zou kunnen zijn. Het duurt maar liefst ruim zeveneneenhalve minuut, zodat de luisteraar op het idee zou kunnen komen dat dit een van de instrumentale nummers, maar niets is minder waar, want ook al is de zang minimaal, er wordt eenmaal voorbij de helft dus wel degelijk gezongen in dit nummer dat een kruising lijkt van The Doors, Golden Earring en Pink Floyd. Die laatste horen we ook als invloed in Shimmer And Shine, dat vocaal wordt vertolkt door Ilse Goovaerts (Neeka) en Tijs Vanneste. Het is een meer dan zes minuten durende gelaagde, maar rustige trip met een hoofdrol van het saxofoonspel van Frank Deruytter. Het wordt gevolgd door het semi-psychedelische en licht hypnotiserende Identical Twins, waarop we het karakteristieke stemgeluid van Alain Louie horen, die overigens voor de meeste zangpartijen op het album tekent.  

Wanneer het niet psychedelisch klinkt, dan is het bluesy of exotische, jazzy variété uit de jaren 50 en 60. Luister bijvoorbeeld maar eens naar het instrumentale pareltje Waiting For The Dragon. Maar ook lo-fi rock komt voorbij: Cinnamon Blood klinkt als een liefdesbaby van Dire Straits en JJ Cale, terwijl Louie evenals op Comme Dans Une Film qua zang neigt naar Leonard Cohen, al heeft hij op laatstgenoemde ook wel wat weg van Serge Gainsbourg, maar waarschijnlijk komt die associatie vooral door de Franstalige tekst.  

Hoe het ook zij, Mr. Paul & The Lowriders leveren met Unguarded Thoughts toch een uniek en authentiek album op, dat ernaar doet verlangen om de band live te ervaren, want dat zal ongetwijfeld een memorabele ervaring zijn. Speelplezier spat uit de speakers en op het door de 79-jarige Vlaamse bluesgigant Roland van Campenhout gezongen slotnummer Father Death Blues na zit er volop vaart in Unguarded Thoughts. Vergis u niet, het is een prachtslot van een prachtalbum, waarop gelukkig ook een roots-nummer met karakteristiek vioolspel niet mocht ontbreken. Dat moet live, ook zonder de gastbijdragen, met bijvoorbeeld pedal-steel in plaats van viool en gezongen door Louie ook kippenveltrekkend mooi zijn.  

Mr. Paul & The Lowriders is op 25 oktober live te zien in Vera (Groningen) en staat op 18 november op de planken van Paradiso (Tolhuistuin, Amsterdam)