Gisteren hadden we een Engelse band op bezoek. Ze hoefden niet te spelen, maar ze hadden een paar vrije dagen in hun tour en zouden die graag in Rotterdam doorbrengen. Ze zijn hier vaker geweest en vinden het een leuke stad. Terecht natuurlijk.

In ruil voor een slaapplek wilden ze dan wel een sessie opnemen die we konden gebruiken ter promotie van hun optreden op ons festival over een maand. 

Het valt niet mee om elke week gezellige dingen te bedenken om een festival te promoten, dus dat leek ons een prima idee. Misschien zouden ze dan iets speciaals kunnen doen, een cover van een specifiek nummer of zo, hadden we geopperd. Daar zeiden ze zo snel ja op, dat ik het niet helemaal vertrouwde.

Het eerste bericht was dat ze een half uur later zouden zijn. Vervolgens moesten ze een tv-interview doen en dat liep natuurlijk ook uit. Tussendoor hoorden we een bandlid zachtjes mopperen dat hij helemaal geen zin had in dat nummer, dus ik zag de bui al hangen. 

Er werd een broodje gegeten, koffie gedronken, sigaretje gerookt, gebeld, naar opladers gezocht en een hoop doelloos heen-en-weer-gelopen. 

Net op het moment dat ik begon te vermoeden dat de filmcrew voor niks was opgetrommeld, stond de band ineens startklaar voor de soundcheck op het podium. Ze speelden de cover die in mijn oren geweldig klonk, maar kennelijk vonden ze dat zelf niet. Er werd geïrriteerd naar elkaar gesnauwd en een paar bandleden liepen kwaad weg. 

De filmcrew ging door met opbouwen, en wij keken een beetje vertwijfeld om ons heen. Moesten we de band vertellen dat die cover nou ook weer niet zo belangrijk was? Ze mochten van ons ook best een ander nummer doen. Misschien was dat dan minder speciaal, maar een band die nog drie maanden op tour moet met ruzie, dat wilden we ook niet op ons geweten hebben. 

Het kwartier erop wist niemand meer wat er nu precies zou gaan gebeuren, maar uiteindelijk was de band weer compleet en begonnen ze te spelen. Eerst een gloednieuw nummer en daarna zowaar de cover. Ik was als een kind zo blij. En toen de bandleden de cover terug luisterden, waren ze ook tevreden. 

Grote kans dus dat de rest van de wereld ‘m over ongeveer een week ook te horen krijgt. Mocht de band intussen toch uit elkaar gaan, hebben wij mooi hun laatste opname vastgelegd.

Minke Weeda