Na drie albums stopte de band op zijn hoogtepunt in 2015. Alsof hij niet is weggeweest pakt John Coffey de draad in 2023 weer op. Bloed kruipt waar het niet gaan kan, en hoewel menigeen vorig jaar na de uitstekende debuutplaat van Beachdog, waar frontman David Achter de Molen wederom zijn stembanden tot het uiterste dreef, zich afvroeg of het doek voor John Coffey dan toch echt is gevallen, maakt de band een comeback met FOUR alsof hij nooit is weggeweest 

Kun je spreken van een comeback als een band gewoonweg verder gaat op de ooit ingeslagen weg? Het is alsof de schaatsen na een aantal winters zonder ijs weer uit het vet worden gehaald en het onderbinden direct vertrouwd voelt. Ons zul je daar overigens niet over horen klagen. Overigens mag het ook geen verrassing zijn dat het album direct eigen aandoet, want zowel albumopener Sing And Hope It’s Out Of Tune als het nummer dat volgt Steam Waltz, verschenen reeds in maart. Voeg daaraan het impactvolle The Revenu Was Sick!, die samen met het releatief rustige This Place Is Placeless in mei uitkwam aan toe, en je hebt een aardig beeld van wat je te wachten staat. Dat band en label wachtten met het uitbrengen van FOUR zal alles te maken hebben met Lowlands, waar de band op de verschijningsdatum de show mag stelen. Kan een Nederlandse band zich een mooiere releaseparty voorstellen? 

Verrassend is de intro van van The Sunset, die begint met zwaar in mineur aangeslagen pianosnaren, gevolgd door post-apocalyptische drums, een vette gitaarriff maar direct op stoom komt na een bloedstollende en langgerekte YEAHHH! Niet minder verrassend is Naaste, een unicum, want Nederlandstalig en met een gastbijdrage van Broeder Dieleman. Hier klinkt de muziek meer als doom-metal waarbij het Zeeuwse accent van Dieleman wonderwel past als een handgesneden maatpak. En we blijven hangen in de metal, want zelden klonk John Coffey zo thrashy als op River Runs Dark. 

Op FOUR wordt in ruim een half uur een tiental harde nummers erdoorheen gejast. Behoudens genoemde verrassingen klinkt John Coffey als vanouds en ook al gloort tussen de regels van de teksten dat John Coffey het soms ook niet allemaal weet, hij brengt het met zoveel bravoure dat we gerust van een geslaagde comeback mogen spreken.