Het is een onmisbaar attribuut voor elke muziekliefhebber: het bandshirt. Je toont er je eigen (wan)smaak mee en het is soms het startpunt voor een goed gesprek over muziek met gelijkgestemden of andere fans. Bovendien is zo’n bandshirt op meerdere manieren te dragen. Ironiserend, als je bijvoorbeeld een Motörhead T-shirt draagt op Tomorrowland. Of goed voor op zijn minst een glimlach: zie het ‘deathmetal’-shirt van Celine Dion dat een tijdje trendy was. Voor bands bovendien een flinke bron van inkomsten. De verkoop van merchandise overstijgt vaak de opbrengsten uit ticketverkoop. En voor degenen die gezegend zijn met een oer-Hollandsche handelsgeest: vintage T-shirts van de eerste tour van Nirvana of Sonic Youth brengen tegenwoordig een klein vermogen op.

Onder de ‘echte’ muziekliefhebbers was er wat ophef toen onder meer kledingketen H&M bandshirts ging verkopen, waardoor huppelkutjes (m/v/x) die waarschijnlijk nog nooit van hun muziek hadden gehoord, plotseling in Metallica T-shirts paradeerden, omdat het logo zo ‘geinig’ was. Een soortgelijke ophef is er op dit moment, nu ook de haute couture o zo dure bandshirts te koop aanbiedt. 

Hoewel ik bepaald geen verzamelaar ben van dit soort parafernalia, zitten er toch nog aardig wat bandshirts in mijn garderobe. Waarbij mijn ongeschreven wet is dat je geen T-shirt draagt van een band tijdens een concert van die betreffende band, maar vertel dat maar eens tegen Rolling Stones-fans. T-shirts van Rush en Joy Division die ik ooit als jongeling met een maatje minder in bezit had, zijn helaas spoorloos verdwenen. Een snelle blik in de klerenkast leverde het volgende resultaat aan bandshirts op: The Sore Losers (krijgertje van de band), Peter Hook & the Light (krijgertje van hun  merch-gozer die mijn DJ-set wist te pruimen), 16 Horsepower (krijgertje van een promo-gast van hun platenmaatschappij), Massive Attack (krijgertje van een vriend na een optreden in Tivoli), The Raveonettes, Kraftwerk (kadootje bij aanschaf van een boxset), Coil, AC/DC (boys will be boys…), Front 242, Ramones (zou iedereen moeten hebben), Les Truttes (Belgische disco-coverband met opschrift ‘Disco Trut’), een Joy Division shirt (but not as we know it: de oplettende kijker ziet in de ‘Unknown Pleasures’ afbeelding het hoofd van Mickey Mouse), een Sonic Youth T-shirt van ‘Goo’ (maar dan met Beavis & Butthead), Nick Cave (gewonnen bij een popkwis) en een T-shirt van de blonde Schlager-Gott Heino (…).

Een kleine, nogal eclectische collectie, die onlangs werd uitgebreid met een shirt van de Beastie Boys. Waarom? Omdat het de fuckin’ Beastie Boys zijn, ik Mike D, Ad-Rock en MCA (RIP) verdomd hard mis en de (muziek)wereld gebaat zou zijn bij wat meer Beastie Boys.

DJ 45Frank