Tijdens een van de optredens die we op Down The Rabbit Hole verzorgden, kwam er een dame naar ons toe om te vertellen dat ze zo’n fan was van Left of the Dial. Ze voegde er snel aan toe dat ze wel hoopte dat we nooit al te groot zouden worden. 

Dat zeggen mensen vaker. Ze vinden ons festival leuk zoals het is en willen niet dat het verder groeit. 

Ik snap die mensen best. Als ik een band leuk vind, zit ik er ook niet per se op te wachten dat de H&M shirts van ze gaat verkopen. Je wilt dingen toch graag een beetje voor jezelf houden. Maar ja, als een band wegens gebrek aan succes ophoudt te bestaan, heb je er ook weinig aan. 

Dat geldt ook voor Left of the Dial. Als ons festival groeit, kunnen we meer bands helpen. Bands die in een vroeg stadium door een nog veel groter publiek worden gezien. Daar kun je als bezoeker van het eerste uur toch niks op tegen hebben? 

Wij zorgen er heus wel voor dat het net zo leuk blijft. 

In een andere tent op Down The Rabbit Hole speelde Tramhaus voor een absurd grote menigte. Ze moeten die avond duizenden nieuwe fans hebben gemaakt. Maar er stond vast ook iemand in het publiek te mopperen dat ze vroeger beter waren. Want zo snel kan dat gaan. 

Ik was dat in elk geval niet. Ik gun ze alle succes van de wereld. Alleen hoop ik ergens een heel klein beetje dat ze niet al te groot worden. Om compleet egoïstische redenen. Als de leden van Tramhaus het te druk krijgen met rocksterren zijn, raken wij een geluidsvrouw en onze hoofd productie kwijt. En dat zou de groei van Left of the Dial natuurlijk niet helpen. 

Minke Weeda