De laatste keer dat we op SXSW waren, hebben we de zondag gebruikt voor een bezoek aan de ranch van de voormalige Branch Davidians-sekte. Die bevindt zich in Waco, op ongeveer 1,5 uur rijden ten noorden van Austin. Ik ben lichtelijk gefascineerd door sektes, dus het leek me wel de moeite waard die tocht te maken. We reden wat verlaten landweggetjes af tot we ergens in de ‘middle of nowhere‘ een hek tegenkwamen met een bordje waarop stond dat als de poort open was, je door mocht rijden.

Die poort stond op een kier. Niet echt open en niet echt dicht, waardoor we twijfelden of we naar binnen konden. Maar ja, we waren niet voor niks uit Austin komen rijden, dus we hebben de poort helemaal open geduwd en zijn over het grindpad doorgereden. Links lag een glooiend grasveld, rechts stonden wat kleine gebouwtjes. Er was geen mens te bekennen. Iets verderop bevond zich een groter gebouw dat een beetje op een kerk leek. We parkeerden de auto en over het grasveld kwam een klein meisje aan rennen dat even stil bleef staan om ons aan te staren en daarna verdween ze achter het gebouw. Verder heerste er doodse stilte.

Toch wat ongemakkelijk gingen we het gebouw binnen en daar troffen we een meneer achter een tafel aan die alles was wat je je bij een dikke Amerikaan voorstelt. Het zweet van zijn hoofd vegend knikte hij ons toe. We mochten gerust even rondkijken, zei hij, terwijl hij op een wand vol foto’s en krantenknipsels wees. We schuifelden langs afbeeldingen van mannen in FBI-jassen en gebouwen die in de fik stonden. Intussen druppelden er ineens meer mensen binnen. Die knoopten meteen een praatje aan met de meneer achter de tafel.

Hij vertelde hen over het einde van de sekte ergens in de vroege jaren 90. Hoe sekteleider David Koresh gearresteerd zou worden, maar zich weigerde over te geven, waarop de FBI met grof geschut het terrein bestormde. Daarbij vielen 76 doden, inclusief Koresh. Slechts negen sekteleden wisten de dans te ontspringen. Of hij een van die overlevenden was, daar bleef hij wat vaag over. Het enige dat hij zei was dat hij David Koresh had gekend en het een zeer charismatisch man vond. Dat kan een willekeurige buurman, of een oud-klasgenoot ook zeggen natuurlijk.

Hoe dan ook, hij vertelde vol vuur verder over hoe de hele zaak daarna in de doofpot was gestopt, zodat niemand door zou hebben dat er door de schuld van de FBI 25 onschuldige jonge kinderen waren omgekomen bij de bestorming. Hij stond op en waggelde naar de muur om op een plattegrond aan te wijzen hoe de FBI te werk was gegaan en welke gebouwen er als eerste waren beschoten. Dat kostte hem zoveel energie dat hij na een paar minuten hijgend op een stoel moest gaan zitten. Hij was te buitenadem om nog een woord uit te brengen. We stopten 20 dollar in de fooienpot en gingen naar buiten. In de zinderende hitte liepen we nog een rondje om het gebouw om de kogelgaten te bekijken die we net op de foto’s hadden gezien. Daarna stapten we in de auto om terug te gaan naar Austin.

> Bekijk hier de voorgaande vlogs