Moisturizer, de ‘moeilijke tweede’ van Wet Leg, klinkt er helemaal niet naar dat het ze moeite heeft gekost weer een serie indiehitjes te schrijven. Enerzijds is dat bewonderenswaardig – je zal de gave maar hebben om nummers uit je mouw te schudden die elke indiedansvloer in beweging brengen – anderzijds wordt de contour van de formule-pop van de band steeds meer zichtbaar. En dat laatste … Lees verder Wet Leg – Moisturizer
„Just do your shit, Will”, zei producer David Ferguson tegen Will Oldham, alias Bonnie ‘Prince’ Billy, toen ze begonnen aan het project The Purple Bird. Het resultaat is een plaat waar de producer een flinke vinger in de pap heeft gekregen. Omwille van de uitstekende samenwerking tussen de twee. Aan de keukentafel van Ferguson kwamen de meeste liedjes tot stand, en hij krijgt dat ook … Lees verder Bonnie ‘Prince’ Billy – The Purple Bird
‘Here we go with riff one…’. Zonder al te veel bombarie en zonder dralen vliegt Franz Ferdinand uit de startblokken in het gloednieuwe jaar 2025 met hun album The Human Fear. Je zou bijna vergeten dat het zeven jaar wachten is geweest op iets nieuws van de Schotten. Maar zodra de eerste klanken uit de speakers knallen na de weinig glamoureuze introductie door Alex Kapranos, … Lees verder Franz Ferdinand – The Human Fear
Er wordt de komende weken een lawine aan nieuwe platen over jullie uitgestort. Aanleiding om er veel ervan even kort te belichten in de MuziScene Checklist. Wunderhorse – MidasJacob Slater draaide volkomen de vernieling in als frontman van The Dead Pretties. Door te starten met een solo-project hervond hij het plezier in het muziekmaken, en rekende hij af met zijn burn-out. Dat soloproject is nu … Lees verder Checklist met Wunderhorse, Suuns, Nada Surf, Porches, Deadletter en Daryll-Ann
Op hun debuut op Domino start Fat Dog zoals ELO dat in de jaren zeventig en tachtig placht te doen: met veel theater en misbaar wordt een verhaal verteld, over het begin van het universum, je voelt je in de optiteling van een nieuwe Star Wars-film. Dan breekt beukend de hel los en voelt het even alsof Infadels zijn herrezen. Nee, Fat Dog laat geen … Lees verder Fat Dog – Woof.
Joe Goddard wilde het kennelijk eens anders aanpakken op zijn derde solo-album. Hoe kun je je losmaken van je eigen routine bij het maken van muziek? Hoe kun je je laten sturen door je intuïtie, en empatisch openstaan voor nieuwe invloeden? Het antwoord heeft hij ogenschijnlijk gevonden door voor vrijwel elke track op Harmonics samenwerking te zoeken met telkens andere artiesten. Het resultaat is een … Lees verder Joe Goddard – Harmonics
The Rip op het album Third van Portishead geldt voor mij persoonlijk als een toetssteen van hoe een zangstem je kan raken. Beth Gibbons is op zich niet eens gezegend met een wat we esthetisch benoemen als een ‘mooie zangstem’. De onvolkomenheid geeft het een kwetsbaar karakter, en dat opent de deur tot je ziel. Wie bij het aanhouden van die lange toon niets ervaart, … Lees verder Beth Gibbons – Lives Outgrown
Als je Connor O’Brien zo een beetje volgt door de jaren en zijn muziek beluistert, dan krijg je de indruk dat het een ‘gutmensch’ is; hart op de juiste plaats. De nieuwe plaat van Villagers That Golden Time onderstreept dat gevoel. O’Brien zingt over de strijd in ons hoofd waarbij we verlangen naar harmonie en een romantisch beeld scheppen van de wereld om ons heen … Lees verder Villagers – That Golden Time
Real Estate is intussen zo’n vijftien jaar bij elkaar en, afgezien van geregelde bezettingswijzigingen, is er verder weinig nieuws onder de zon. Hun zesde album Daniel is opnieuw gebaseerd op de aanpak die de band in al die jaren volgde: zachtaardige gitaarpop in de lijn van Teenage Fanclub of Johan. Al zullen die bands wellicht aanstoot nemen aan het op één lijn zetten van hun … Lees verder Real Estate – Daniel
Bill Ryder-Jones leerden we zo rond 2015 kennen aan de hand van zijn tweede album West Kirby County Primary, een plaatje dat ons inpalmde met fris klinkende gitaarpop, een beetje geënt op de Amerikaanse school. Niet verwonderlijk misschien, voor een gitarist die sessiewerk verrichtte voor bijvoorbeeld Arctic Monkeys. En met fris bedoelen we ook optimistisch klinkend; muziek waar je vrolijk van wordt, ondanks de teksten … Lees verder Bill Ryder-Jones – Iechyd Da
MuziScene magazine 