Dat Money & The Man van duo naar trio is gegroeid, is goed te horen. Het vierde album van de band uit Zwolle opent weliswaar aarzelend met instrumentele ruis, maar ontvouwt zich daarna vlot. What Have You Got To Loose is het tweede nummer. Het opent met de stelling dat je slechts één God kunt dienen en bevat stevige riffs en voor Money & The Man kenmerkend drumwerk door Ymte Koekkoek. Toch kent het nummer al snel een rustpunt en … Lees verder Money & The Man – Mammon
La Ratte is een Nederlands/Duits trio, dat een rauwe, ongepolijste mix van Rhythm & Blues en Rootsrock ten gehore brengt. Enige tijd geleden zag ik deze driemansformatie, die zijn inspiratie haalt uit energieke Texasblues, hypnotiserende Mississippi Hill Countryblues en aanstekelijke Louisiana Swamp, live tijdens het festival Blues Rond de Kerk in Lochem. Daar knalde het drietal onder aanvoering van zanger/gitarist Harm van Essen met een smerig … Lees verder La Ratte – Triptyque de La Ratte
Bony Macaroni is een jonge punkrockband. Het viertal uit Arnhem zette zijn naam op de kaart in maart 2023, toen zijn aanstekelijke debuutalbum The Big Bucks uitkwam. Nu pakt het de draad op, maar van een moeilijke tweede, zoals vaak wordt beweerd, lijkt geen sprake, want met opvolger Death Drive pakt Bony Macaroni uit, alsof het niets is. Kon je van het debuut nog … Lees verder Bony Macaroni – Death Drive
Superchunk is een Amerikaanse band die eind jaren 80 werd opgericht en die in de jaren 90 medeverantwoordelijk was voor het wat opgewekte geluid dat veel Amerikaanse bands in die tijd ten gehore brachten. Dat geluid, dat zich in het geval van Superchunk bevindt op het snijvlak van indie- en punkrock, kan ik op zijn tijd heel goed waarderen, maar kan mij ook behoorlijk tegenstaan. … Lees verder Superchunk – Songs In The Key Of Yikes
Het is weer kermis in de Achterhoek. Onder het motto van Grooven & Stoeven, gaat Zwarte Cross weer vier dagen los. Terwijl de ritmes grooven, stoeven de motoren. Maar stoeven heeft ook een andere betekenis. Je schrijft het dan ook wel met een f, stoefen, en dan betekent het pronken. Goed gevonden dus, want met meer dan dertig podia, zo’n 150 bands en 1000 theatermensen, … Lees verder Grooven & Stoeven op Zwarte Cross
Hoewel je na zoveel jaar gerust kunt spreken van een reünie, kijken Glen Hansard en Markéta Irglová niet terug, getuige de titel van hun nieuwste album, Forward. The Swell Season werd in 2005 opgericht door Hansard – destijds vooral bekend als frontman van de Ierse rockband The Frames – en de Tsjechische pianist en zanger Irglová. In 2006 verscheen een titelloze lp, in 2007 een … Lees verder The Swell Season – Forward
Ik kan er met mijn pet niet bij dat ik The Reds, Pinks and Purples niet eerder heb ontdekt. De band onder aanvoering van de vijftiger Glenn Donaldson heeft immers niet bepaald stil gezeten. Sinds 2019 kwamen meer dan tien albums uit en wat ik daarvan tot nu toe heb beluisterd kan mij zeer bekoren. Naar verluidt schreef de in San Francisco woonachtige muzikant … Lees verder The Reds, Pinks and Purples – The Past Is A Garden I Never Fed
Hoewel de band al tien jaar bestaat, is Tomorrow Comes Crashing het tweede album van het oorspronkelijk uit Cincinnati afkomstige kwintet. Eerst was Smut vele jaren actief in de plaatselijke doe-het-zelfscene en pas in 2022 bracht hij zijn goed ontvangen debuutalbum How the Light Felt uit op Bayonet Records. Het bracht de band naar Chicago, een stad met meer ruimte voor zijn sound. Daar kampte … Lees verder Smut – Tomorrow Comes Crashing
Onlangs werd ik gegrepen door een single van Brennt Vanneste, zodat mijn nieuwsgierigheid werd gewekt. Vanneste is onder andere bekend als de charismatische voorman van de sludgemetal band Stake, maar de akoestische lo-fi van Like A Train is duidelijk andere koek. Des te verrassender is dat er een drieluik met dit soort muziek op stapel staat. Oorspronkelijk was het de bedoeling om 58 tracks in … Lees verder Brennt Vanneste – Collection Of Goodbyes: Escapades I
Het eerste dat opvalt aan After All These Years van de uit het Belgische Kempen afkomstige trio indierockers Birdhause is dat het zo ongelooflijk Amerikaans klinkt. Hoewel de bandleden gemiddeld zo’n dertig zijn, hebben ze goed geluisterd naar bands uit de jaren 90 van de vorige eeuw. Met name Blink-182 popt als referentie op bij het beluisteren van het vijftal nummers dat de debuut-ep bevolkt, … Lees verder Birdhause – After All These Years
MuziScene magazine 