Van alle verloren gegane zalen in Rotterdam, vind ik het ’t meest jammer van Waterfront. Gedeeltelijk uit praktische overwegingen (ik woon er heel dichtbij), maar ook omdat de zaal leegstaat. Da’s toch gewoon zonde. 

Ja, Nighttown was prachtig en ik had ook liever gehad dat je daar nog concerten kon zien, maar er zit nu een Aziatische supermarkt op die plek en daar zijn ook een hoop mensen blij mee. Dat is tenminste nog iets. Maar in de concertzaal van Waterfont gebeurt al zo’n 10 jaar helemaal niks. Voornamelijk vanwege een onoplosbare lekkage. 

Wij hebben ontelbare keren gevraagd of er echt niks mogelijk was, want we zouden een zaal met een capaciteit van ongeveer 500 goed kunnen gebruiken. 

Maar ja, dat geldt inmiddels voor heel veel meer partijen. Rotterdam blinkt nou niet bepaald uit in het bieden van huisvesting voor popcultuur en er zijn organisaties die het pand nog veel harder nodig hebben. 

Om toch een beetje schot in de zaak te krijgen, hebben we onlangs weer eens geprobeerd of we toch op de een of andere manier wat mogen doen in de oude Waterfront. Een beetje water heeft ons nog nooit tegen gehouden en misschien kunnen we zo laten zien wat een gemis het is dat het pand niet kan worden gebruikt.  

Dat is eindelijk gelukt. In oktober mogen we het voormalige Waterfront drie dagen gebruiken voor ons Left of the Dial-festival. Meteen daarna moeten we de sleutel weer inleveren. 

Een paar weken geleden waren we er binnen. Toevallig op een moment dat het net 24 uur non-stop had geregend en eigenlijk viel het ons mee. Er stond maar een klein plasje op de vloer. Had ook het resultaat van een paar omgevallen biertjes kunnen zijn. 

Het zal dus best goed gaan komen en hopelijk lukt het daardoor op enigszins korte termijn om Waterfront voor altijd open te laten gaan. Het liefst voor onze concerten natuurlijk, maar als er een andere partij iets gaat doen dat net zoveel mensen trekt, vind ik het ook best. Als er maar iets gebeurt.

Minke Weeda