M’n vriendin heeft een nieuwe auto gekocht. ’t Is te zeggen: een z.g.a.n. hybride exemplaar, gefabriceerd in het Land van de Rijzende Zon. Blits karretje, met een stevig prijskaartje, maar ze heeft er dan ook lang voor gespaard en het is naar eigen zeggen haar eerste ‘echte’ auto in 40 jaar. Ze moest even geduld hebben, want de auto moest nog ‘rijklaar’ worden gemaakt. Wat ik dan weer vreemd vind bij een bijna nieuwe auto. Moesten er nog wielen onder? Lag er geen motor in dan? Enfin, afgelopen zaterdag kon de rijklare bolide worden opgehaald, na inlevering van haar bijna aan gort gereden oude autootje. 

We werden bij de autodealer met alle egards ontvangen. Kopje koffie erbij en een presentje in de vorm van een fles wijn. Na het invullen van wat formulieren was daar dan eindelijk het moment suprême. Aangezien ik waarschijnlijk gedoemd ben om mijn hele leven lang tweedehandsjes te rijden, was ik me er niet van bewust dat óók bij de aanschaf van een nieuwe auto ‘een stukje beleving’ om de hoek komt kijken. In de showroom stond een bord met daarop de tekst ‘Hartelijk gefeliciteerd met uw nieuwe auto, mevrouw J. Ons team wenst u veel veilige kilometers toe’. Achter het bord stond dan die auto, afgedekt met een doek. Na onthulling kwam dan eindelijk het nieuwe vehikel tevoorschijn. Om mijn opmerking om de auto te dopen door er de zojuist gekregen fles wijn tegenaan te gooien, werd gek genoeg een beetje meewarig gelachen.

Er volgde nog wat uitleg voor veel veilige kilometers en dat was geen overbodige luxe. Het dashboard was uitgerust met een computersysteem dat complexer leek dan dat van Starship Enterprise, ‘on its five year mission to explore strange new worlds, to seek out new life and new civilizations, to boldly go where no man has gone before‘. Machtig mooi, maar je hebt er wel een opfriscursus computertechnologie voor nodig. De auto werd door de verkoper uit de showroom gereden en daarna was het ‘bon voyage!’ 

Ik dacht even terug aan de aanschaf van mijn eigen auto, inmiddels alweer een paar jaar geleden. Een redelijk sportieve Italiaan. Bij de proefrit was mijn belangrijkste vraag: zit er een goede geluidsinstallatie in, inclusief cd-speler? Want de auto is voor mij een comfort zone waar ik mijn compilatie-cd’s in pleeg af te spelen. Gezien de collectie cd’s die nog op beluistering wacht en het tempo waarmee dat gebeurt, hoop ik dat mijn blik op wielen nog een aantal jaren meegaat. Daarna dient zich waarschijnlijk een probleem aan. In nieuwerwetse automobielen behoort een cd-speler niet meer tot de standaard uitrusting. Het is tegenwoordig allemaal bluetooth wat de klok slaat. Fijn, die vooruitgang, maar ik ben nog altijd oldskool. Het niet meer kunnen afspelen van cd’s zou mijn rijgenot behoorlijk negatief beïnvloeden. Zorgen voor later. Men lijdt tenslotte het meest aan het lijden dat men vreest.

DJ 45Frank