Als je het gevoel hebt dat je op je handen moet zitten omdat er een pandemie is en je bandleden het druk hebben met andere dingen in het leven, en je in je directe omgeving gezinsleden en familie hebt die het ook wel leuk vinden om een potje muziek te maken, dan ligt de oplossing voor de hand. Dat is, grof geparafraseerd, het verhaal van Niek Leenders, die we kennen als gitarist van Nouveau Vélo, en het ontstaan van zijn nieuwe bandje Free Dust. Subroutine Records brengt hun debuut uit, getiteld Dust Free. Een naam die aan het denken zet, want met een beetje fantasie zou je juist kunnen zeggen dat de sound van het trio bewust wat stoffig klinkt – passend bij de jengelende gitaarpop die de groep maakt.

Dust Free is een album dat vol staat met gitaarpop die schatplichtig is aan onder andere The Velvet Underground. We horen een minder briljante zanger aan het werk, maar dat wordt hier en daar knap gecamoufleerd door samenzang en koortjes. De liedjes zijn gebaseerd op thema’s die we eerder hebben gehoord en doen denken aan pop uit de jaren zestig. Bij het intro van Designer – overigens een van de smakelijkste nummers op het album vanwege het krautachtige doormalen, en tevens te vinden op de compilatie-lp van Bottom Shelf Records – moet je je bijvoorbeeld inhouden om niet “hoe sterk is de eenzame fietser” mee te gaan zingen.

Dat alles neemt niet weg dat de plaat een paar fijne nummers herbergt, waarbij Horse, Stones en Wedding Present er voor ons melodieus uitspringen. Het meest in de smaak valt de plaat door het sublieme gitaarwerk van Leenders en de ontelbare nuances in de gitaarsound. Heerlijk.

---