Tijdens Left of the Dial hebben we een backstage bar waar bandleden kunnen drinken wat ze willen. Dat daar gretig gebruik van wordt gemaakt, vind ik niet raar, maar ik heb me wel elk jaar verbaasd over het grote aantal dubbele gin-tonics, of dubbele rum-cola’s dat wordt besteld. Alsof er permanent een wedstrijd gaande is wie er het snelste laveloos naar buiten moet worden gedragen.

Laatst hadden we op een willekeurige dag een Britse band op bezoek en toen ik vroeg wat ze wilden drinken, werden er dubbele whisky-cola’s besteld. Van mij mag iedereen drinken wat ‘ie wil, maar ik vond het opvallend dat zulke bescheiden jongens meteen zo hoog inzetten.

Ze hebben het die avond niet lang volgehouden.

De volgende dag schoot me onder de douche ineens te binnen dat als je in Engeland een mixdrankje bestelt, er altijd wordt gevraagd of je een enkele of een dubbele wil. De drank wordt vervolgens keurig afgemeten en als je een enkele bestelt, krijg je een vingerhoedje alcohol. A double shot ziet er wel redelijk hetzelfde uit als in Nederland.

Voor de zekerheid heb ik het nog even nagezocht en het klopt inderdaad; wij hebben al jaren onwetende bands vierdubbele mixdrankjes gegeven.

Ik vond het best een openbaring. Niet per se wereldschokkend, maar het zal voor de Britse katers tijdens Left of the Dial best een verschil maken. Of anders toch op z’n minst voor onze drankrekening.

Minke Weeda