Sebastian Murphy en zijn bandmaten doen waar ze goed in zijn: zompige postpunk, teksten die zweven tussen barre humor en nihilisme, simpele effectieve songs die zich snel in je hoofd vastzetten en hits op een tempo dat vraagt om de indiedansvloer.

Viagr Aboys biedt in feite in elf songs en in ruim een half uur meer van wat we al kennen van de Zweden. Toch dampt het zweet minder af van de elf tracks in vergelijking met voorganger Cave World. Meer nummers blijven wat aan de rustige kant, of klinken zelfs mooi, op z’n Viagra Boys wel te verstaan. Medicine For Horses bijvoorbeeld klinkt bijna als wave, is gewoon mooi. En dat is in zekere zin toch ook wel weer verrassend. Pyramid of Health is een kabbelend indie-liedje in de Fun Lovin’ Criminals-traditie, ver van het vet pompende werk. Store Policy is misschien wel het meest interessante nummer op de plaat, ook rustig van aard, maar ritmisch broeierig, met een staccato bespeelde dwarsfluit als sfeerbepalend instrument. En afsluiter River King is zelfs een uitgesproken gevoelig liedje waar we Murphy zijn stem eens heel dichtbij horen, en zijn stem emotioneel mag kraken.

Maar natuurlijk is Viagra Boys op zijn best als de ritmesectie stampend te werk gaat en Murphy geheel in zijn eigen brute stijl een liefdes liedje zingt, zoals in You N33d Me. Hij somt op wat hij allemaal wel niet kan, zoals historische feiten opdissen waar de denkbeeldige partner geen weet van heeft. Maar al dat moois, als dat kunnen, doet er niet toe. Want ‘je hebt me nodig’, verzucht de zanger in de refreintjes. Je wordt als het ware even geteleporteerd naar een Amerikaanse trailer waarin zich een gemankeerde relatie afspeelt. Murphy vertelt zo zijn verhalen en is dit keer minder maatschappij-politiek kritisch, maar beschrijft in rake taal de ironie van het marginale leven. Of laat zijn fantasie de vrije loop, in The Bog Body bijvoorbeeld, zo’n punkrock song waar je de zalen straks als ze dit materiaal live gaan spelen al op ziet ontploffen.

Viagr Aboys is een sterk album van Viagra Boys. Sterker dankzij het feit dat niet enkel is ingezet op dansvloer en concertzaal vernietigende tracks. De wisselingen in sfeer maken het tot een echt album dat heerlijk van begin tot eind wegluistert. Met als rode draad de stem van Murphy en vooral diens bizarre, vindingrijke teksten waarin natuurlijk juist wel een onvertogen woord valt. Of deze conclusie wordt gedeeld door die fans die juist gaan voor de dampende postpunk, is wel de vraag. Daarvoor is Viagr Aboys misschien weer iets te subtiel en fijngevoelig, voor zoverre je daar van kunt spreken bij deze Zweden.