Op een festival in Engeland kwamen we de zanger tegen van een band die ooit op Left of the Dial heeft gespeeld. Ik had toen na hun optreden met de zanger staan praten in de backstage-bar en dat gesprek was niet helemaal goed gegaan.

‘I’ve had some troubles’, had hij tegen me gezegd. Dat vond ik natuurlijk vervelend om te horen, dus ik vroeg bezorgd wat er aan de hand was. Hij antwoordde dat hij de troubles hier had gekocht en niet wist of ze heel sterk waren. We hebben nog wat verwarrende zinnen uitgewisseld voor ik snapte dat ik hem verkeerd had verstaan. Hij had bij de smartshop verderop in de straat geestverruimende truffels gekocht. Geen troubles.

Maar in de backstage-bar had de muziek hard gestaan en nu maakten we een praatje op een zonnig terras, dus ik kon hem goed volgen. Hij stelde ons voor aan zijn man. Een vriendelijk ogende jongen met een snor. Ik meende me te herinneren dat ik de zanger ooit met een vriendin had gezien, maar misschien vergiste ik me. En dingen kunnen ook gewoon veranderen natuurlijk.

Uren later liep ik op de afterparty van het festival de zanger weer tegen het lijf. We raakten in gesprek en ik vroeg hem hoe lang mensen van hetzelfde geslacht in Engeland al mogen trouwen. Ik weet dat Nederland het eerste land was, maar eigenlijk had ik daarna totaal niet opgelet wanneer andere landen volgden.

Hij keek me een beetje glazig aan en zei dat hij geen idee had. Ik vroeg hem hoe lang hij dan al getrouwd was. Nu leek hij helemaal in de war. Hoe kwam ik erbij dat hij getrouwd was? Ik zei verbaasd dat hij ons ’s middags nog aan zijn man had voorgesteld.

Hij begon te lachen: ‘I said house mate, not husband!’

Ik moet echt beter leren luisteren.

Minke Weeda