En hossa! Daar dansten de oud-Hollandsche kruideniersmentaliteit en de koopmansgeest weer een innige tango. Allereerst was daar cijferfetisjist Pieter Omtzigt, die wat mitsen en maren had bij de voorgenomen Europese defensie-uitgaven. Nou ben ik misschien de laatst aangewezene om daar over te oordelen, want zowel mijn vechtlust als mijn sneuvelbereidheid staan op een bijzonder laag pitje. Toen mijn voetbalteam enkele jaren geleden een potje paintballen als groepsactiviteit uitkoos, stemde ik daar als rasechte pacifist morrend mee in. Binnen twee minuten na de start van het oorlogje spelen, klonk er uit mijn mond al een ‘Medic! Medic!’ nadat mijn vinger bloedend opzwol na een voltreffer. Ik vrees dan ook dat ‘we’ bij een volgend conflict weer binnen drie dagen op onze rug liggen met de pootjes omhoog, net als in mei 1940 en ook ik qua verzetsdaad niet verder kom dan een in het Russisch gebrabbeld ‘Do ist der Bahnhof!’ Vandaar dat ik ‘knallen!’ tot nader order toch liever associeer met als dj lekker plaatjes draaien op een feestje.

Een tweede inkijkje in onze nationale inborst kwam deze week aan het licht bij het overlijden van Rob de Nijs. De rigor mortis was bij De Nijs nauwelijks ingetreden toen al de eerste Rob de Nijs plaatjes werden aangeboden op diverse online marktplaatsen. Het koor der verontwaardigden zwol gelijktijdig aan. ‘Schaamteloos! Lijkenpikker! Hoe durf je! Karma will get you!‘ en nóg minder vleiende woorden vielen de verkopers die hier een slaatje uit wilden slaan ten deel. Naast wat meer pragmatische lieden die het motto ‘de een z’n dood is de ander z’n brood’ huldigden. 

Komende zondag mag ik met m’n dochter een instore dj-set draaien in m’n favoriete platenzaak in Venlo. Beiden kijken we daar al een tijdje reikhalzend naar uit, m’n dochter met de nodige bibbers, aangezien zo’n ‘back to back’-set voor haar een primeur is. Alhoewel ik me niet te groot of te snobistisch voel om ‘Zondag’ van Rob de Nijs al eens door de speakers te jagen, blijft die single zondag in de kast. Wat ik daarentegen wel meeneem is het besef dat ik normaal gesproken mijn bordje voor meer dan twee derde heb leeggegeten, waar het de tijd van leven betreft. Voor m’n dochter ligt dat anders, zij heeft nog een heel leven voor zich. Gezien het tijdsgewricht waarin we momenteel leven, de dreiging die op de loer ligt en die zich steeds nadrukkelijker manifesteert, tors ik als vader nu al enige tijd een ‘banger hart’ met me mee. Dat banger hart moet komende zondag dan maar gecounterd worden met een stel ‘bangers’ op de draaitafels.

DJ 45Frank