De in Amsterdam woonachtige Hongaarse muzikant Kristóf Hajós gaat ervan uit dat hij er meer dan de helft van zijn leven op heeft zitten. Nu hij eenmaal richting de vijftig gaat, vond hij het tijd om de balans op te maken. Na een carrière bij de slowcore pop- en kamerballadband The Unbending Trees (2006-2015), bracht Hajós twee albums uit, waarmee hij zich verzoende met het verleden, een nieuw leven omarmde en reflecteerde op verhuizing en identiteit.  

Ook 6:00 PM kenmerkt zich door reflectie en een zoektocht, want hier richt Hajós zich op het onderzoeken wat het betekent om ouder te worden in de queergemeenschap.  Dat blijkt ook direct uit de eerste single van het album, het nummer Future, dat halverwege het album is te vinden en dat begint met “My beard’s turning grey / my gaydar is broken / I don’t know these kids”. Het nummer is stevig geworteld in de discopop van de jaren 80, maar geeft ook blijk van lo-fi indie-invloeden, waardoor het lekker in het gehoor ligt, ondanks de worsteling waarvan de zanger in de tekst blijk geeft. Wat mij betreft is het de gedoodverfde single van dit album, want het is het meest aanstekelijke nummer.  

De overige nummers op het negen tracks tellende album ademen meer lo-fi dan 80’s. Samen met producer Stefan Breuer (The World Of Dust, I Am Oak) die ook het merendeel van de muziek schreef, heeft Hajós een bijzondere sfeer weten neer te zetten. Titelnummer 6:00 PM ademt deze stemming van a tot z en ook Boys In Tehnicolor is een goed voorbeeld van wat men zoal kan verwachten. Het is enigszins slepend, maar weet toch goed de aandacht voor het verhaal dat Hajós wil vertellen overt te brengen.  

Naast muzikale begeleiding van Breuer zijn er gastbijdragen van de Turkse Amsterdammer Tappin’ K (beats), Jack Kenney (bas, achtergrondzang, gitaren) en (leadgitaren). Behalve Breuer, schreven ook gitarist Sandor Szanyi en bassist Jack Kenney muziek voor twee nummers. Szanyi schreef de muziek voor de ballad Hey Sister, met een hoofdrol voor akoestische gitaar tegen een fluweelzachte achtergrond en Kenney schreef het enigszins dansbare Lazy Heart, waarop de aan onverschilligheid grenzende 80s weer om de hoek komen kijken.  

Ook de muziek van de albumopener is door een derde geschreven. Goodbye Budapest is van de Hongaarse muzikant László Pásztor, die in de jaren 60 en 70 met zijn discoband Neoton in Hongarije en het Verre Oosten meer dan zes miljoen platen verkocht. Goodbye Budapest is zijn eerste compositie na een pauze van 20 jaar en het opent het album 6:00 PM rustig, maar blijkt al gauw een behoorlijke oorwurm. Datzelfde geldt voor Monsters & Sailors, dat een hypnotiserende melodie heeft, waardoor het spontaan onder je huid blijkt te gaan zitten.  

6:00 PM van Kristóf Hajós is een album dat meerdere luisterbeurten vraagt om het ten volle te waarderen. Je gaat dan steeds meer meeleven met de zanger en ook de muziek valt steeds beter in het gehoor omdat je bepaalde wendingen gaat herkennen.