Een van de leuke dingen aan Tim Knol is het dat het zo’n bezig baasje is. Sinds 2010 bracht hij inclusief het onlangs verschenen Ride Again maar liefst tien albums uit. Ondertussen zag ik hem diverse keren live optreden, en dat wakkerde mijn bewondering alleen maar aan, want hoewel het etiket ‘man met gitaar’ gemakkelijk is geplakt, blijkt hij heel veelzijdige muziek te maken. Zo maakt hij eerder een uitstapje als garagerocker in de band The Miseries en werkte hij met diverse artiesten samen, waaronder in 2019 The Blue Grass Boogiemen, wat destijds resulteerde in het goed ontvangen album Happy Hour. Aan die samenwerking geeft hij met Ride Again een vervolg.  

Tim Knol heeft zijn liefde voor bluegrass- en countrymuziek nooit onder stoelen of banken gestoken en die liefde krijgt wederom alle ruimte op de tweede langspeelplaat die hij met ‘The Boogiemen’ opnam. De diverse speciaal voor dit project geschreven nummers variëren qua stijl van intieme ballads tot uptempo hardcore bluegrass en uitstapjes naar cajun en rockabilly. Bijna elk nummer klinkt als een bluegrass- en countryklassieker, dat geldt zelfs voor misschien wel het bekendste nummer van Knol, Sam, dat op zijn titelloze debuutalbum stond, maar voor Ride Again een schitterende make-over kreeg. Datzelfde geldt voor Wandering Heart, al lijkt het arrangement hier dichter bij het origineel uit 2021 te liggen.  

Op Ride Again staan in totaal dertien nummers, die samen goed zijn voor zo’n 36 minuten muziek. Je kunt dus veel kort korte nummers verwachten, maar wees gerust, in die nummers is zoveel te horen, dat ze geenszins kort aanvoelen. Zelfs Lost Lovesick Lonesome Blue dat nog geen twee minuten duurt, wekt niet die indruk. Het is prettig uptempo, terwijl het is ingebed tussen het lieflijke With My Eyes Closed, waar Knols warme stem als een rots in een branding van fingerpicking klinkt en eerdergenoemde Sam. 

Net als in 2019 staan er weer een uitgebreide theatertour en verschillende optredens ter promotie van Ride Again gepland. Voor liefhebbers van bluegrass en country valt er de komende tijd dus veel te genieten. Sowieso is op het album al te horen hoe goed Tim Knol en de Blue Grass Boogiemen als puzzelstukjes samenvallen, maar live zal men op zeker ervaren dat Knol en BGBM samensmelten als een geoliede machine, waar alle radertjes en tandwielen precies dat doen waarvoor ze zijn bestemd: ouderwets goede muziek maken.