Met It’s Still Now presenteert de Berlijnse band Carolina Lee zijn tweede langspeler. Het kwartet Carolina Lee dat wordt aangevoerd door zangeres Nadja Carolina beperkt zich tot een minimalistische sound die een evenwicht lijkt te vinden in het geluid van vrouwelijke singer-songwriters uit de jaren 70 en dreampop uit de jaren 90. Met behulp van gitaar, keyboards, bas en drums creëert de band langzame, dromerige, zelfs hypnotiserende composities. 

It’s Still Now is het tweede album van de Duitse band, die er nochtans in slaagt om allesbehalve Duits te klinken. De muziek is soulvol en de ritmes doen enigszins denken aan trage hiphop. Het klinkt minder gelikt dan Everything But The Girl, maar het doet er desondanks soms toch een beetje aan denken. Neem Savvy Heart, fijne indie hoor, dit. Met die net niet psychedelische gitaarsolo en lome beat. Single If I Try vond met gemak zijn weg naar onze playlist, waar het een rustpuntje vormde. Hoe anders klinkt het als onderdeel van dit album, waar het overduidelijk meer op zijn plaats als ankerpunt dat de tweede helft van dit persoonlijke album inluidt. De teksten gaan over verlies en opnieuw beginnen, over (nieuwe) liefde, over wandelingen door het park en eenzame nachten in halflege bars. 

Het acht nummers tellende album It’s Still Now is verslavend en alleen daarom is de titel goed gekozen. Zet het op en vergeet even de rest wat je bezighield. Ondanks het ontegenzeggelijk donkere timbre, gaat er ook een lichtheid van uit, die je gerust als speels en hoopvol kan typeren. Niet verwonderlijk dus, dat het zich goed leent om op repeat aan te hebben. Wees dan ook niet verbaasd als je ‘s avonds erachter komt dat het album dat je ‘s morgen opzette nog steeds zijn trouwe rondjes draait.