Op zijn vorige ep Splinter nam The Stone Souls ons mee op een muzikale road trip door de woestijn. Op Riptide is de band aangekomen bij de West Coast en herleeft late 60’s surf rock.

Als intro horen we geruststellend watergeruis van een kalme branding, waarna The Stone Souls een golf van easy surf uit onze speakers toveren. Opener Surfin’ Black Waves wordt gevolgd door het eerder als single uitgekomen Rose Of Jericho, een semi stevige poprocker. Net als op Splinter is er ook ruimte voor mariachi, en dus schallen wederom trompetten op het uptempo No Sense Of Time (It’s Allright) waar drums en bas golven lijken na te bootsen waarop zang en gitaar als surfers dankbaar gebruik maken.  

Ook op jongste single Small Stone is de West Coast surfinvloed aanwezig met naast chille, soms galmende gitaarklanken, mooie melodieuze en harmonieus gezongen coupletten en refreinen. En toch lijken de eerste vier nummers slechts een aanloop naar de grande finale, het slotstuk en de kers op de taart, want op de hekkensluiter, het vervolg van de instrumentale opener, Surfin’ Black Waves – Encore, lijkt zo ongeveer alles uit de voorgaande nummers samen te komen. Mede vanwege de lengte, maar ook het theatrale middenstuk met een aantal vragen die uit een film lijken te komen, doet het denken aan een stukje rockopera.  

Tenslotte verdient het artwork van Riptide nog een eervolle vermelding. Muzikaal gezien staat surf rock centraal en dat straalt de voorzijde van de hoes dan ook uit. Toch lijkt het er op dat The Stone Souls met dit geluid heel Nederland willen overspoelen, want ongeveer een derde van de frontcover is gereserveerd voor een traditionele molen. Mijn zege hebben ze. Na optredens op Zwarte Cross en diverse zalen in het Oosten van Nederland en na een fictieve trip westwaarts op Splinter en  Riptide lijkt dat een logische volgende stap.