Ik heb een pleurishekel aan hardlopen. Toch geloof ik dat ik die uitsloverige activiteit met Light A Bigger Fire, het nieuwste album van Ist Ist, in mijn oortjes best lang zou volhouden. Wat een stuwende kracht gaat daarvan uit. Ik zou bijna mijn hardloopschoen gaan gebruiken waarvoor ze zijn bedoeld, want de lengte van het album is bescheiden. De tien nummers die erop staan duren samen ruim een half uur. Op papier zijn het stuk voor stuk ideale singles, met een gemiddelde lengte van drieëneenhalve minuut. Maar hoe letterlijk mogen we deze uitspraak nemen?  

Ach, wat mij betreft zouden radiozenders sowieso meer van dit soort muziek mogen laten horen. Dat het album begint met een trio dat ook daadwerkelijk als single is uitgebracht ondersteunt onze stelling, want we worden direct bij onze lurven gegrepen. Lost My Shadow trapt fenomenaal af en ook The Kiss ligt heerlijk in het gehoor waarna de band prettig doorpakt met Repercussions, dat dankzij de hoge synthesizernoten en het uptempo ritme bijna vrolijk klinkt. Voor Ist Ist-begrippen welteverstaan. Het zal de heren zelf ook niet zijn ontgaan, want na een instrumentaal intermezzo pakt het viertal bombastisch uit voor een grootse finale waarin alle voorgaande noten en melodieën nog eens samenkomen.  

Nadat het kwartet uit Manchester zo’n tien jaar de donkere kant van new wave verkende, lijkt er nu toch meer licht door de duisternis te gloren. Het is zeker tijd voor iets anders en laat Something Else nu net de titel zijn van een van de nog niet eerder uitgebrachte songs van het album. Het is energiek en zelfs dansbaar. Datzelfde mag worden gezegd van I Can’t Wait For You en vooral ook van Hope To Love Again, dat melodieuzer klinkt dan Ist Ist ooit klonk.  

Een kniesoor zou kunnen opmerken dat de Mancunians hun ziel verkopen aan commercie, maar hoewel er zeker meer songs singlewaardig zijn, is Light A Bigger Fire nog geen pop-album. Dat slotnummer Ghost begint met pianoklanken maakt het niet per definitie geschikt voor het grote publiek. Hooguit zou de conclusie kunnen zijn dat Ist Ist het zwaartepunt enigszins heeft verlegd van postpunk naar intelligente indie-rock met een zwart randje. Ik loop daar dan misschien niet hard op, maar ik loop er wel degelijk warm voor.