Reeds enige tijd geleden verscheen 2005, het nieuwste album van de uit Utrecht afkomstige band NEEF.. En nee, er staat geen punt te veel, het trio noemt zichzelf in kapitalen en met een punt als onderdeel van de naam. Liefhebbers van Yin Yin en Khruangbin opgelet, want deze Utrechters maken muziek in hetzelfde straatje. En toch ook weer niet. Hoe zit dat dan? 

Waar Yin Yin en in mindere mate Khruangbin een dosis wereldmuziek in hun muziek mengt, is de muziek van het Utrechtse drietal ronduit jazzy. Zo je al van een mix kunt spreken, dan is het meer een mix van jazz, rock en indie. Neem akhi habibi, dat jazzy is, maar met een rafeltje, waarlangs alle instrumenten afzonderlijk goed zijn te volgen, terwijl ze elkaar geen moment loslaten en zo voor een boeiend nummer zorgen dat met fijne tempowisselingen woordloos een verhaal vertelt. Want die overeenkomst is er wel degelijk: geen van de bands lijkt veel te geven om teksten. Op de debuut-ep van NEEF. stond nog de cover Here Comes The Sun met zang door Roosmarijn, maar op 2005 is alles instrumentaal.  

Met dit album brengt NEEF. een ode aan dat jaartal. Het verklaart bijvoorbeeld een titel als ronaldhino, maar ook pelle (kleine jongens worden groot), welterusten, kleine beer en 2005 (voor de jongens van het veldje). Waarschijnlijk was het trio, dat bestaat uit de broers Wytze  en Freek Dijkstra (respectievelijk drums en gitaar) en bassist Pim Sierink in die tijd in de leeftijd dat het nog buitenspeelde op een veldje in de wijk van het ouderlijk huis. Gelukkig zijn de mannen goed opgedroogd, want 2005 klinkt erg volwassen. 

Bij instrumentale muziek, zeker wanneer het jazzy is, ligt soms verveling op de loer. Dit is echter op 2005 bij geen van de nummers aan de orde. Vanaf openingsnummer pelle (kleine jongens worden groot), wordt een toon gezet, die bij mij resoneert. Ja, dit is muziek voor op de achtergrond, maar niet per se terwijl men andere bezigheden heeft. Dit is muziek om op weg te dromen en bijvoorbeeld zich proberen te herinneren wat men zelf in 2005 deed. Voetballiefhebbers zullen wellicht de Braziliaanse balkunstenaar voor hun geestesoog oproepen tijdens het speelse nummer met diens naam, anderen zullen de gezichten van hun vriendjes en vriendinnetjes zien opdoemen achter hun gesloten ogen, terwijl ze luisteren naar het slot- en titelnummer. Het is het langste nummer van het album, dat op panna na, alleen nummers telt van boven de drie minuten. Daarmee is het voor mij meteen een stuk fijner te beluisteren dan debuutalbum Original Soundtrack Constant 1-op-1. 

Reeds enige tijd geleden verscheen 2005, en toch schenken we er nu nog aandacht aan. Waarom? Omdat het tot voor kort alleen was te streamen, maar vanaf vorige week is het album, dat zeven nummers telt en bijna een half uur duurt, ook als cd in gelimiteerde oplage verkrijgbaar bij lokale platenzaken in Utrecht als Plaatboef en Plato. Om dit te vieren is er een cd release party op donderdag 29 augustus bij Nomono in Utrecht, een mooie gelegenheid om NEEF. live aan het werk te zien.