Alles is politiek, zo ook muziek. Zoveel werd afgelopen tijd duidelijk in de aanloop naar de presidentsverkiezingen in de USA. Nadat Joe Biden naar het rusthuis werd verwezen en Kamala Harris op het schild gehesen als degene die Orange Donny ervan moet weerhouden om de Amerikaanse democratie – of wat daar nog van over is – de doodsteek toe te dienen, kwam muziek razendsnel in beeld als campagnemiddel. Beyoncé gaf haar zegen aan het gebruik van het nummer Freedom voor de campagne van Harris. Queen Bey was niet de enige uit de muziekwereld die haar steun uitsprak voor de kandidate van de Democraten, die alleen nog officieel voorgedragen moet worden. Tot afgrijzen van Trump, die het gebruikelijke vileine campagnemateriaal gericht op Biden in de kliko kon dumpen en daarover huilie-huilie deed. Aangezien Trump zichzelf het liefst hoort en nu ook nog eens een gaatje in zijn oor heeft, waag ik te betwijfelen of de aangeschoten ‘loudmouth’ überhaupt naar muziek luistert of een muzikale voorkeur heeft. In zijn muzikale achterban bevinden zich ‘rednecks‘ en wapenfreaks zoals Kid Rock en Ted Nugent, dus dat belooft weinig goeds. Misschien dat Nugent één van zijn bekendste nummers nog kan plooien naar de ‘mindset‘ van Trump en Cat scratch fever verandert in Pussy grab fever. 

Kamala Harris maakte intussen zowel politiek als muzikaal een vliegende start. Ik zag op Facebook een filmpje voorbij komen waarin zij een platenwinkel verlaat, met een aantal lp’s onder de arm geklemd: Charlie MIngus, Roy Ayers, Ella Fitzgerald & Louis Armstrong. Een statement. Mocht ik kiesgerechtigd zijn in ‘the land of the free/freaks’, dan wist ik het wel en hoefde ik verder niks meer te weten over haar politieke ambities en programma. Inmiddels heeft ook popster Charli XCX zich achter Harris geschaard, heeft Lana del Rey zich tot het kamp Harris bekend en is Bruce Springsteen al sinds jaar en dag uitgesproken in zijn aversie tegen Trump. De komende maanden zullen waarschijnlijk meer pop- en rocksterren volgen en zich uitspreken over hun favoriete kandidaat voor het presidentschap. Of en in hoeverre dat van invloed is op de uitslag, is afwachten. In dat licht bezien is het de vraag of de grootste popster ter wereld ook haar gewicht in de verkiezingsstrijd gaat gooien. Taylor Swift heeft het in zich om bepalend te zijn in de presidentsrace. Al is het de vraag hoeveel van haar Amerikaanse ‘Swifties’ de stemgerechtigde leeftijd hebben en het verschil kunnen maken áls ze al naar de stembus gaan.

Vroegah werd gezegd dat ontwikkelingen in Amerika zo’n jaar of tien later ook tot Nederland doordringen. Die tijdspanne lijkt een stuk korter te zijn geworden, de politieke mores en opkomst van ‘would-be Trumpjes’ in ons apenlandje in acht genomen. Van intellectueel, influencer en politiek duider Gerard Joling weten we het intussen wel, maar in dat kader is bij de eerstvolgende verkiezingen mogelijk van doorslaggevende betekenis welke positie Rob Kemps en Marco Schuitmaker innemen in het politieke krachtenveld. God zij met ons.

DJ 45Frank