Denkend aan Record Store Day zie ik oneindige rijen traag naar platenzaken gaan… Yup, afgelopen zaterdag was het weer zover, de jaarlijkse hoogtijdag voor platenboeren en vinylfetisjisten. Waar ik in het verleden altijd uitkeek naar de bekendmaking van RSD-releases, om alvast verlekkerd singles en lp’s aan te vinken die onmisbaar zijn voor mijn levensgeluk, laat die lijst me steeds meer koud. De voorpret is grotendeels weg. Tegenwoordig ben ik al blij als er weinig tot niets van mijn gading bij zit. 

Alle respect voor platenboeren die jarenlang een Calvarietocht hebben moeten maken die sommigen de kop heeft gekost en die nu mogen oogsten, op een dag waarop Sinterklaas en Kerstmis gelijktijdig lijken te vallen. Hulde ook aan de muziekliefhebbers die het vinyl altijd trouw zijn gebleven.  Persoonlijk merk ik – met pijn in het hart – dat RSD me stilaan een beetje tegen begint te staan en het doel voorbij lijkt te zijn geschoten. Meer en meer lijkt het op een melkkoe die volledig droog dient te worden getrokken. Nou ben ik sowieso al geen fan van ‘exclusief’ uitgebrachte live-opnames, b-kantjes en demo’s en wordt de prijsstelling van voor mij aantrekkelijker spul met het jaar absurder. Dat weerhoudt weinigen ervan om in alle vroegte aan te schuiven in een rij, om een mogelijk schaars album of een single op de kop te tikken. De kater is voor later, want naast het feit dat menige platenboer met een RSD-stock blijft zitten die niet gewild is en uiteindelijk met fikse korting moet worden aangeboden of in de ramsjbakken verdwijnt, is Record Store Day óók een topdag voor speculanten. Dat we een volk van sjacheraars zijn, komt tijdens RSD eens te meer tot uitdrukking. Luttele uren nadat de deuren van de platenzaken open zijn gegaan, kun je op Discogs al de eerste RSD-releases vinden, uiteraard tegen een stevige meerprijs, want de koers van vinyl stijgt vaak sneller dan die van de bitcoin. De eerste uren van RSD lijken daardoor meer op een plundertocht waar de Vikingen een puntje aan kunnen zuigen. Het maakt het er allemaal niet leuker op.

Ik liet deze Record Store Day dan ook grotendeels aan me voorbijgaan. Wel bezocht ik een instore optreden in een platenzaak, nog altijd één van de aspecten waar het deze dag om zou moeten draaien: muziek. En toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan en pikte ik twee RSD-releases mee. Twee vinylsingles waar ik huiverig voor ben om ze te delen in dit stukje, want als er nog iets mocht resteren van mijn street credibility, dan is die na afgelopen weekend gezien. Vooruit, de schaamte voorbij dan maar.  De ene is ‘Stil in mij’ van Van Dik Hout. De andere… ‘Engelbewaarder’ van Marco Schuitmaker. Bij die laatste aanschaf kan ik als verzachtende omstandigheid aanvoeren dat ik tijdens Koningsnacht een set met levensliederen en smartlappen draai in een kroeg en ik er niet voor terugdeins om sporadisch de hoer uit te hangen, dj-gewijs dan. Vuile huichelaar, zegt u nu? Bedankt voor de tip, maar die topper van Renée de Haan zit al lang en breed in mijn platenkoffer. ‘Zak es lekker door’, zongen de Deurzakkers immers ooit. Ook al is dat voor een keer – en met het grootste plezier – door de ondergrens.

DJ 45Frank