Wat is er nog op ons bureau blijven liggen dat toch de aandacht verdient? Deze week onder andere met een verbijsterend ontroerend album, de terugkeer van Schotse veteranen en het langverwachte eerste product in 2024 van een Brabantse punkmachine.

Coma – Fuzzy Fantasy
Het Duitse duo Georg Conrad en Marius Bubat maakt elektronische dansmuziek, zwoel, melancholiek. Zet Hideout op en je vermoed dat hun nieuwe album vol staat met warmbloedige dance in de richting van Caribou of Weval. Maar de Fuzzy Fantasy van dit Duitse duo reikt verder. Gitaren komen af en toe om de hoek kijken, zoals in Disconnected, en dat zorgt voor een aangenaam breed geluidsbeeld en afwisseling in toonzetting van de nummers. (City Slang / Konkurrent)

Adrianne Lenker – Bright Future
Ja, soms gebeurt dat ineens. Zet je niets vermoedend een plaatje op en zit je een paar minuten later verbijstert en geroerd stil te wezen achter je toetsenbord. Dat is wat Adrianne Lenker met je doet, en met name met openingstrack Real House waar je mee gaat huilen over het doodgaan van de hond. Het begint al als na een piano-intro haar stem de ruimte doorboort. Kwetsbaarheid wordt tastbaar. ‘Your love is all I want‘, zingt ze, en vertelt haar verhaal over liefde, voor een ander dan een partner, en voor de goede orde, ook niet over die hond. Adrianne Lenker ken je waarschijnlijk van Big Thief. In 2022 had ze wat tijd over en trok met drie vrienden terug in een door bos omgeven analoge studio. Zo’n plek waar je hoopt dat ‘the magic happens‘. En hoor dan deze rustige delicate plaat vol zachte liedjes, soms met hintjes traditionele Amerikaanse folk, als resultaat. Het is niets minder dan magisch. Laat je van je sokken blazen, en nu eens niet door de energie of intensiteit of het volume. (4AD / Beggars)

Ford’s Fuzz Inferno – Fuzz Up Your Electric Chair, Baby!
Groots nieuws uit het zuiden des lands: Ford’s Fuzz Inferno is een trio! En dat is goed nieuws, want nu kan het nog harder! En het heuglijk feit gaf aanleiding om wat mic’s op te stellen in een studio rond Hans F. Ford, zijn trouwe metgezel Patrick Delabie en drummer Butsenzeller (aka Bootsie). Het resultaat is een vertrouwd vurig klinkende plaat met 11 punkrockklassiekers uit Ford’s koker. De fuzz vliegt ons dus weer om de oren, muzikaal, en in de titels zoals Deniers of fuzz (will be executed). De plaat is december vorig jaar opgenomen en zag enkele weken gelden al het licht. We begonnen ons al een beetje zorgen te maken waar nieuw werk bleef, en dat Hans F. Ford terrein moest prijsgeven aan Robert Pollard die ook al de eerste van 2024 heeft afgeleverd. De strijd gaat voort! (Subunderground C.A.)

The Mono Kids – Drei wundersch​ö​ne Melodien ep
Uit een soortgelijk vaatje als Ford’s Fuzz Inferno tapt ook The Mono Kids, zei het dat hun opstandige punkrock is vermengd met een scheutje rootsrock. Maar de twee bands kunnen elkaar de hand schudden als het gaat om vurigheid en het gevoel om heel veel melodie te verpakken in teringherrie. Ook The Mono Kids komen trouwens uit Brabant… wat is dat toch. Nou ja, de titel is ons in elk geval uit het hart gegrepen: de ep telt inderdaad drie lekker korte wonderschone liedjes! (Eigen beheer)

The Jesus and Mary Chain – Glasgow Eyes
Het is moeilijk toch niet een beetje op te gaan in een nummer als Mediterranean X Film dat iets fout sexy heeft alsof het van Arab Strap komt. En dat geldt wel voor meer liedjes op Glasgow Eyes, het gloedje nieuwe album van veteranen The Jesus and Mary Chain. De combinatie van electronica, heel af en toe vlammende gitaren en recht-zo-die-gaat vocalen, idem teksten – ‘body heat, beat and sex, welcome to the discotheque‘ – en een goed gevoel voor poppy melodieën werkt nog steeds als een paracetamol bij lichte kiespijn. Al is het af en toe wel heel gemakkelijk wat de broers Reid hier doen. (Cooking Vinyl / V2)