Soms heeft het gewoon tijd nodig. Wat levenservaring. Dat je je hoofd al eens stoot, of een klap voor je harses krijgt, voordat je leert dat je niet op elk toegeworpen stuk rood vlees hoeft te duiken en het ook een optie is om de nuance op te zoeken of gewoon te zwijgen. En dat je misschien je mond moet houden over zaken waar je geen verstand van hebt. De paus is immers ook niet de eerstaangewezen persoon om je ongevraagd mee te delen dat de missionarishouding te verkiezen valt boven ‘doggystyle’. Aangezien gabber en happy hardcore geruisloos aan je voorbij zijn gegaan en je ook absoluut geen behoefte voelt om die lacune in je platenkast op te vullen, zou een ‘sois belle et tais toi‘ misschien beter op zijn plaats zijn in dit geval. 

Er gaan al meer dan genoeg stemmen op die de lof zingen van de inzending. Prima. Ieder z’n meug. Stemmen die je in hun kamp proberen te trekken door te wijzen op een diepere laag, op het sentiment dat eronder verborgen zit, de melancholie op het einde en een boodschap die ons allemaal zou moeten aanspreken, los van je persoonlijke voorkeuren. Valt ook wat voor te zeggen. Tegelijkertijd voel je de aandrang om daar vilein op te reageren door te zeggen dat je weliswaar elke morgen nadat je een grote bah hebt gedaan even omkijkt, maar geen haar op je kalende hoofd er aan denkt om er vervolgens met je vinger in te roeren. Moet je niet doen, we staan al zo vaak recht tegenover elkaar met onze in steen gebeitelde opvattingen en chronische meningitis.

Je zou jezelf bijna een schouderklopje geven voor je terughoudendheid. Bijna dan. Want je kon het niet laten om op de socials te riposteren met ‘Dit zal Poetin twee keer doen nadenken over Europa aanvallen’. Is het tóch weer sterker dan jezelf. Maar je leert gelukkig ook elke dag bij. Twee stappen vooruit, eentje achteruit.

Toch is een kleine zelffelicitatie op z’n plaats. Voor de mildheid die je aan de dag weet te leggen ten opzichte van Europapa. Laat ik het – om er van af te zijn en er verder het zwijgen toe te doen – zo stellen: het nummer is als een gekmakende, bloedirritante mug die tijdens een zwoele zomernacht rond je hoofd zoemt en je uit je slaap houdt. Je blijft jezelf vruchteloos met vlakke hand tegen je oren kletsen.

DJ 45Frank