Gelijk maar gewoon bekennen: ook ik heb grensoverschrijdend gedrag vertoond. Afgelopen weekend. Tijdens carnaval, nota bene een feest waar de zeden toch al eens wat losser willen zijn. Verwacht nu echter geen halfbakken excuses. Ik heb er geen spijt van en zou het zó weer doen. De grens die ik overschreden heb is namelijk de Nederlands-Belgische. Een weekendje Antwerpen, om het carnavalsgeweld te ontvluchten. Geen hossen en ‘sjoenkele’ voor deze Limbo. Ook even weg van alle gekrakeel. Van Trump die Poetin een vrijbrief geeft om met NAVO-landen te doen wat ‘ie wil, als de NAVO-lidstaten niet meer willen uitgeven aan defensie. Weg van het transfobe menstruatiebloed van Anouk. Weg van de hallucinante rel om draaimolenpaardjes, aangezwengeld door dierenrechtenorganisatie PETA. Weg van het geklungel rond de kabinetsformatie.
Even het koppie een paar dagen leeg maken en genieten van wat Antwerpen op cultureel, culinair en alcoholisch gebied te bieden heeft. Wat ‘linkse hobby’s’ bekijken in het Fotomuseum en het Museum van Hedendaagse Kunst. In dat laatste museum enorm onder de indruk geraakt van de expositie Beyond the depths van Viktor Brim. Onderdeel van deze expositie is een video-installatie getiteld Dark Matter, die bezoekers meeneemt naar een enorme diamantmijn in Siberië. Langzaam voorbijtrekkende, surrealistische beelden die de relatie tussen macht en ontginning van het natuurlijke landschap blootleggen, ondersteund door donkere, onheilszwangere soundscapes. Alsof je naar een dystopische sciencefictionfilm zit te kijken.
Daarna, in gezelschap van een paar eveneens uitgeweken vrienden, wat verlossing gevonden in Belgisch speciaalbier. Vaste pleisterplaats is De Muze, een jazzcafé met dagelijks liveoptredens. Sowieso is de muziekkeuze in België doorgaans van een iets andere orde dan hier te lande. In café Cabron naast op Tripel Karmeliet ook getrakteerd op een staalkaartje Britpop, met The Smiths, Inspiral Carpets, Happy Mondays en meer. Lekker! Uiteraard hoort bij zo’n citytrip nog een rondje ‘crate diggin’ bij lokale platenboeren, om de boel in stijl af te ronden.
Dan steek je daarna, opgepept door wat vitaminen voor de geest en voorzien van wat nieuwe plaatjes, weer terug de grens over, blijkt de ellende in Nederland alleen nog maar groter te zijn geworden. Je slaat de krant open en treft daarin een staaltje van ongekende, misselijkmakende dierenmishandeling aan. Bij de Groningse politie, godbetert. Een 9-jarige Mechelse herder wordt daar als surveillancehond ingezet. Een of andere onverlaat heeft het dier getekend voor het leven. De hond luistert namelijk naar de naam Bløf. Mens- en dieronterend. Hoog tijd dat PVV’er Dion Graus Minister van Dierenwelzijn wordt, zodat er stante pede komaf wordt gemaakt met deze wanpraktijken.
DJ 45Frank
MuziScene magazine 