Relatieve laatbloeiers zijn het viertal dat Future Islands vormt. Ze maken al zo’n 20 jaar muziek met elkaar en werden pas ontdekt toen ze al wat jaartjes aan de weg timmerden. We leerden ze echt goed kennen met de wereldhit Seasons en het eigenaardige dansje van zanger Samuel T. Herring. Future Islands heeft met die aparte bezetting waarin sterke baslijnen en een breed tapijt synths de hoofdmoot vormen en het toneel scheppen waarbinnen Herring met zijn expressieve zang kan uitblinken. Maar die sound blijkt toch wat beperkt en de albums die op het succes volgenden leken steeds meer op elkaar, alleen ontbrak telkens weer zo’n kraker van een hit.

Future Islands vindt dat het toe is aan een tweede leven. En ze hopen met hun zevende album People Who Aren’t There Anymore een frisse start te maken. Denkend over de koers die ze de afgelopen jaren volgden trekken ze de conclusie dat ze misschien wel te hard hun best doen een nieuwe hit te schrijven die even iconisch moest zijn als Seasons. Voor het nieuwe album kozen ze er daarom voor om dat streven nu los te laten, en het simpeler te houden.

Jezelf bevrijden van het streven naar nieuwe hits levert dus prompt betere songs en wellicht nieuwe potentiële hits op, het blijkt maar weer eens. Future Islands speelt op People Who Aren’t There Anymore de sterke punten beter uit; de bas speelt bijvoorbeeld in King Of Sweden een mooie hoofdrol, aangevuld met in het oor springende geluidjes uit de keyboards. De doordacht ingezette ‘earcandy’ brengt reliëf in de, in de basis nog altijd, eenvormige sound van de band. En zet daar een pompende basdrum onder in een aanstekelijk dansbaar ritme, laat Samuel T. Herring vol passie zingen, en het werkt weer als vanouds.

Het zevende album van Future Islands is zodoende weer wat sterker dan enkele van de voorgangers. Al telt ook dit album inwisselbare liedjes, zoals Peach dat op stevig tempo doordendert, waarover Herring wat brabbelt. Want de versiering kan toch niet volledig maskeren dat ook de wijze waarop de liedjes zijn gecomponeerd te vaak overeenkomsten vertonen. Sowieso zal de plaat de fans aanspreken, maar ook wie intussen is afgehaakt mag het nu toch weer eens gaan proberen, want Future Islands klinkt weer wat boeiender en Herring zingt ogenschijnlijk hernieuwd levenslustig, zoals alleen hij dat kan.