De verkiezingen werpen hun schaduw al een tijdje vooruit. Binnen mijn vrienden- en kennissenkring komt de één al openhartig voor zijn of haar keuze uit, anderen houden de kaarten liever nog even tegen de borst. De keuze is dan ook reuze. In een totaal versnipperd landschap is er inmiddels steeds meer om uit te kiezen. 

Zelf ben ik nog zwevend. Het is wikken en wegen, voors en tegens tegen elkaar afwegen. Of het nou door de leeftijd komt en ik als ouwe lul door de gesel der mildheid ben geslagen, wie zal het zeggen? Feit is wel dat ik me minder laat leiden door gekrakeel en geschreeuw. Hoewel ik me altijd als progressief heb beschouwd en ook niet te beroerd ben om nieuwkomers een kans te geven, neig ik tegenwoordig soms wat meer naar het midden. Wat meer naar een oud, vertrouwd en min of meer  gematigd geluid. Komt bij dat de media vaak een kwalijke rol spelen, zeker in verkiezingstijd. De ene na de ander kandidaat wordt op het schild gehesen, om na een tijdje weer net zo makkelijk te worden verguisd of verketterd. Je probeert jezelf wat in te lezen en goed te luisteren naar kandidaten, om zo tot een weloverwogen keuze te komen. Maar ook dat is niet zo makkelijk, met alle ronkende berichten over vernieuwing en wat al niet meer. Veel beloven en weinig geven, doet een gek in vreugde leven, tenslotte.

Op social media worden sommige gemaakte keuzes met instemming begroet, terwijl andere op argwaan of afkeuring worden getrakteerd. Links en rechts zijn er lobby’s voor een bepaalde kandidaat, al dan niet uit eigenbelang. Probeer dan door de bomen het bos maar eens te zien. Bovendien zou de kandidaat van mijn voorkeur niet moeten voorspruiten uit kortetermijndenken, maar genoeg diepgang moeten hebben om langer dan één periode mee te gaan en gedane beloftes moeten kunnen waarmaken. Nou zijn er zelden kandidaten die het predicaat ‘eeuwigheidswaarde’ mogen dragen, maar toch. Het verleden heeft bewezen dat bepaalde keuzes – met de kennis van nu – niet altijd de juiste waren, waardoor je je afvraagt hoe je het in hemelsnaam in je hoofd hebt gehaald om juist dáár op te stemmen. 

Kortom: ik heb op dit moment nog geen flauw idee welke plaat het in mijn eindejaarslijst tot ‘Album van het Jaar’ zal schoppen.

DJ 45Frank