Met dit keer aandacht voor Microwolf, Slowdive en Buck Meek; plaatjes die je even moet checken!

Buck Meek – Haunted Mountain
De gitarist met onvaste stem van Big Thief Buck Meek pakt ons in met zijn solo-plaat vol betoverende alt-countryliedjes. De plaat begint mysterieus met Mood Ring, een nummer dat in feite een klein liedje is, maar wordt gehuld in een deken van geluiden. Niet echt representatief voor wat er grotendeels volgt, dus laat je er niet door afschrikken, of juist wel, als die stijl je bevalt en die countryliedjes je gestolen kunnen worden. Mooi is wat ons betreft bijvoorbeeld Paradise, klein, zacht, met kwetsbare samenzang. Maar Meek pakt zo af en toe steviger uit op Hauted Mountain. (4AD/Beggars)

Microwolf – Changelings
Het sympathieke label Tiny Room Records verrast ons nu weer met een album dat jazzy klinkt, maar zo veel meer is als dat; als een changeling dus, zeg maar. Benjamin van Vliet tekent voor de kleurrijke nummers maar weet zich gesteund door een groepje uitgelezen muzikanten waarvan een enkele je misschien bekend voorkomt. Floyd Atema bijvoorbeeld, een naam die de laatste tijd nogal eens valt rond releases van vernieuwende Nederlandse acts als het gaat om productie of mastering, maar in dit verband ook plaatsneemt achter de drums. Changelings telt maar zes tracks, maar als je er naar luistert lijken het wegens hoge idee-dichtheid er minimaal tien, of nog meer. De composities klinken geregeld jazzy, mede door het instrumentarium, maar altijd zijn er elementen te horen die je op het verkeerde been zetten, of laten we zeggen, doorgaans niet in dat genre te horen zijn. Maar er zijn ook uitstapjes die meer doen denken aan het avontuurlijke van bijvoorbeeld The Notwist. Dat allemaal maakt Changelings tot een interessante en vooral verrassende plaat om naar te luisteren. (Tiny Room Records)

Slowdive – Everything is Alive
Heel wat fans die Slowdive sinds het einde van de jaren tachtig volgden, veerden op toen de band weer bijeenkwam, zo rond 2017. Everything is Alive is het tweede album met nieuw werk sinds de heroprichting van de band. Bij de oprichting in de jaren tachtig speelde Slowdive een rol in het overbruggen van de jaren tachtig sound van bijvoorbeeld Cocteau Twins naar de shoegaze van de jaren negentig. De band heeft altijd kenmerken van beide stromingen gehad: slepende gitaarpartijen met een flinke toef goth. Als je nu naar Everything is Alive luistert, hoor je dat nog terug. Slowdive blijft zichzelf. Everything is Alive is opnieuw een plaat vol mooie slepende nummers waarin de vocalen als mistflarden doorheen dwarrelen, maar eens uit het spoor lopen doet het eigenlijk nooit. Het blijft in al zijn serene schoonheid een beetje vlak. We moeten het nota bene hebben van een instrumentaal nummer als Prayer Remembered om toch even in vervoering te raken omdat daarin zoveel nuances zitten en wordt gespeeld met de sfeer dat het ontsnapt aan de Slowdive grauwheid. (Dead Oceans/Konkurrent)