Boem! Real Farmer debuteert met een volwaardig album met dertien explosieve tracks op Londense label Strap Originals van Pete Doherty. Dat is nog eens een binnenkomer. Ten opzichte van hun ep uit 2019 is er niet echt veel nieuws onder de zon; alleen klinken ze dankzij een duurdere productie een stuk minder lo-fi.

Met Peter van der Ploeg op gitaar, Marrit Meinema op bas, Leon Harms achter de ketels en zanger Jeroen Klootsema zetten ze de boel wat ongemakkelijk op stelten in je huiskamer zodra je Compare What’s There opzet. De band komt uit Groningen en Den Haag, maar je kunt je maar moeilijk aan de indruk onttrekken dat er een Noord-Nederlandse indentiteit aanwezig is in Real Farmers’ muziek. Neem nu het hoekige Next In, dat zo op een vroeg album van The Homesick zou kunnen staan. Die connecties binnen de levendige scene in het noorden liggen rond de band ook voor het oprapen. Marrit Meinema speelde bijvoorbeeld in Yuko Yuko (en maakt ook deel uit van de Rotterdamse formaties Lewsberg en Venus Tropicaux). Die specifieke wat hoekige en stugge stijl van postpunk associeer je niet direct met Engeland, toch is Real Farmer daar live vaker te zien dan in eigen land. Onlangs werd er bijvoorbeeld rondgetrokken met Personal Trainer en The Klittens. Maar dat zal ongetwijfeld te maken hebben met het label dat Real Farmer uitbrengt.

Het debuut van Real Farmer start furieus met The Feeding, een voorbeeld van de songs waarin de band de ongeremde energieke punkkant laat zien. Een snel gestrumde partij op gitaar leidt ons de track binnen die dan toch ineens een pakkend refrein blijkt te hebben. Zanger Jeroen Klootsema zingt zijn keel schor, wat hij zo’n beetje heel de plaat blijft doen. Inner City volgt, en dan maken we gelijk kennis met de melodieuze kant van de band, en de nummers waarin meer wendingen en dynamiek zit. Waiting For is daar ook een voorbeeld van.

De steevast bijna geschreeuwde zang van Klootsema groeit wanneer je het album beluistert tot zowel een wapen als de Achilleshiel uit. Soms staat het steeds weer op de tenen lopen door de zanger de dynamiek in de weg, als de band wat gas lijkt terug te nemen maar de zang doordendert, en dan gaat het je ook bijna tegenstaan. Soms voegt het voor je gevoel precies op de juiste momenten toe aan de intensiteit, zoals in het prachtige, wat surrealistische nummer Empty, een van de sterkere tracks op Compare What’s There. Daartoe rekenen we ook The Straightest Line, dat dreigend klinkt tijdens wat aanvoelt als een wilde autorit met haakse bochten.

Goed, we begrijpen dat als je zingt over de dingen die je aan het hart gaan, dat met passie wilt doen. Dat doet Klootsema met overtuiging. De nummers van Real Farmer handelen naar eigen zeggen over eenzaamheid, hartzeer en het vinden van je plek in de wereld. En dat een nummer Gentrified heet, spreekt ook boekdelen. Zo eigentijds de onderwerpen en de punk/postpunk van het viertal ook is, toch heeft het ook een retro tintje. In de sound wordt zo lijkt het teruggegrepen naar de esthetiek van hardcore uit de jaren negentig. Luister naar eens naar die cleane gitaarsound, die hele nadrukkelijke en puntige bas; dat doet denken aan een Rotterdamse band van weleer als Feverdream. Die sound komt het beste uit de verf in de wat rustiger nummers, en is een genot om naar te luisteren.

Favoriet zijn bij ons toch die wat rustiger nummers. Zoals het eerder genoemde Empty en in Wasted Words horen we ineens dat Real Farmer ook een heel nummer lang relaxt kan klinken. Absolute uitbijter is het nummer Consequence, gebouwd rond een geniaal basloopje. De afgebeten afwisseling tussen rustig en beheerst en intens harde spel, is een mooie vondst die hier goed werkt. Bekijk ook de video met aangenaam ‘Elephant‘-gevoel.