Met het komen van kortere dagen, en daarmee dus langere nachten, staat mij altijd een periode van pathetisch zwijmelen in neerslachtige muziek te wachten. Als een vorm van zelfkastijding, slaat het touw van absolute zelfverachting mij op m’n gehavende rug. Met elke slag tevens beseffende dat ik me vanaf nu minstens zes maanden zal bevinden in een limbo tussen kortstondig geluk en periodes van immense … Lees verder De gerede twijfel