Aan de Noordzeekust ruist het van de reverb. Twee generaties shoegaze ontmoeten elkaar in de intieme zaal van Podium aan Zee in Scheveningen. Thrilled uit Rotterdam en Laura Palmer uit Den Haag brengen een avond vol dreunende golven, etherische zang en sonische perfectie; shoegaze op zijn best.

Tekst en foto’s: Judith Zandwijk

Thrilled – Rotterdamse rafelrandjes

Een pedalboard breder dan hijzelf lang. Gitarist Marijn Roerade van Thrilled duikt tijdens de  soundcheck af en toe de zaal in om met de band en geluidsman te zoeken naar dat ene punt waar alles samenvalt. “Als de juiste sound staat,” zegt hij met een glimlach, “kan ik met gevoel spelen tijdens de show.” Marijn speelde eerder in Resplandor , drummer Minne Davids doet dat nog steeds, maar vanavond draait het om Thrilled, de jonge shoegazers die de Maasstad inmiddels stevig op de kaart hebben gezet.

De inloopmuziek – een soort carnavaleske metal-hoempapa – voelt wat misplaatst, maar zodra Thrilled inzet, is die irritatie in één klap verdwenen. Heavy shoegaze-anthems, felle dynamische shifts, oorverdovende fuzz en drums die klinken als dreunende golfslagen tegen de pier: Thrilled maakt direct duidelijk dat dit hún terrein is. Het geluid is gruizig, maar nooit chaotisch; melancholisch, maar met een vurige onderstroom. De dromerige zang van Edward Smith zweeft over een muur van distortion die elke vezel in je lijf laat resoneren. Ondertussen stuwt Ana Hernández Barrera’s bas de band richting extase.
Een diepe buiging voor helden als My Bloody Valentine, Nothing en Slowdive maar dan met hun eigen, heerlijk Rotterdamse rafelrand.

Laura Palmer – Haagse explosies

Dan is het de beurt aan Laura Palmer, het Haagse viertal dat zich de afgelopen jaren stevig in de Nederlandse shoegaze-scene heeft genesteld: Rob Kanters (zang & gitaar), Rob Huurman (gitaar), Remco Cornelissen (drums) en Redmar Hiemstra (bas). Ze omarmen het genre met lef en experiment, laveren tussen gruizige noise-drone en vervreemdende new wave. Melodieën die schuren, zweven en net zo goed troosten als verontrusten.

Met hun debuut Exploding Head Syndrome (maart 2024) loste Laura Palmer eindelijk de belofte in. Genoemd naar het fenomeen waarbij mensen plots wakker schrikken van een denkbeeldige explosie een perfecte metafoor voor hun muziek: intens, meeslepend, dwingend.Nieuw werk is in de maak, vertelt Kanters, maar vanavond blijft het bij het vertrouwde waaronder meer  Revelation, Börchers, Unknown en natuurlijk afsluiter Hardcore. De set is dezelfde als het vorige optreden maar dat stoort niemand. Deze nummers staan als een huis.

Hun opbouw, hun spanning, hun dreiging het blijft hypnotiserend om te zien hoe Laura Palmer het publiek van Podium aan Zee langzaam in trance speelt.

Shoegaze zoals het bedoeld is

Thrilled en Laura Palmer bewijzen dat Nederlandse shoegaze springlevend is: een avond vol ruis, melancholie en sonische perfectie precies zoals het bedoeld is. Twee bands, twee steden, twee generaties, maar één allesverzengende golf van geluid die over de zaal spoelt.