Tijdens de elfde editie van Sniester komen ongeveer 500 lokale, nationale en internationale artiesten, duizenden bezoekers, meer dan vijftig vrijwilligers en talloze medewerkers samen in de clubs, cafés en zelfs winkels van het Haagse Popdistrict, het muzikale hart van de hofstad.

Tekst en foto’s: Judith Zandwijk

Liefhebbers van explosieve, alternatieve acts worden hier getrakteerd op optredens van bands als Ramkot, The Klittens en Dool. Ze laten zich liefdevol omverblazen, wagen zich vrijwillig in de moshpit voor een beste beuk, of aanschouwen stilletjes vanuit een hoekje alles wat er gebeurt. Het is een weekend vol hi-energy optredens, waar overal waar je loopt iets bijzonders gebeurt, iedereen in een goed humeur is en het kleine en grote leed even naar de achtergrond verdwijnt.

Er ontstaat een heerlijke bubbel waarin iedereen zich tegoed doet aan de muziek, de sideprogrammering en aan elkaar. Naast de geweldige programmering en organisatie zijn het vooral de saamhorigheid, verbondenheid, opwinding en extase die de échte kracht van Sniester vormen.

Muziscene’s Judith Zandwijk – altijd nieuwsgierig naar met wie, voor wie en waarom mensen naar een festival komen – vroeg enkele bezoekers, medewerkers en performers (en denk hierbij de stem van Man Bijt Hond): ‘Wat brengt Sniester jou?’

Remco Prins (o.a. programmeur Sniester):
‘Elke dag krijgen we mailtjes van bands die graag bij ons willen spelen – dat zegt wel iets over hoe graag artiesten onderdeel willen zijn van wat we doen. Op kantoor luisteren we voortdurend naar muziek; het is een belangrijk onderdeel van ons werk en onze inspiratie. Samen met Marco Bijsterbosch ga ik regelmatig op pad om bandjes te kijken. Naar plekken als Noorderslag en Hamburg, op zoek naar nieuwe geluiden en verrassingen. Zo stuitten we ook op Slow Crush. In eerste instantie twijfelde ik – ik ben eigenlijk helemaal niet van de shoegaze – maar toch bleef de band in mijn hoofd rondzingen. Iedere keer kwam ik er weer op terug. Het heeft me verrast hoezeer het me toch raakte. Juist daarom ben ik extra benieuwd hoe het live zal zijn.’

SOGOshow-artiestenduo Gordon Meuleman en Sophia den Breems (opkijkend naar de door hen ontworpen muurschildering op de gevel van Zèta):
‘We zijn superblij dat we dit jaar weer een limited edition T-shirt voor Sniester mochten ontwerpen! Na onze shirts van vorig jaar was het opnieuw een feestje om voor de tweede keer iets speciaals te maken. Sniester is echt ons favoriete festival (zéker met Prins S. en De Geit); het voelt heel tof om op deze manier onderdeel te zijn van de vibe. We hebben ook de albumhoezen van Prins S. ontworpen, dus alles komt een beetje samen. En eerlijk: we vinden het ook heel leuk om mensen in het publiek met onze shirts te spotten – die van vorig jaar én dit jaar!’

Bjurran Piron (hoofd sales/marketing Grote Markt):
‘Ik beheer de Sniester-website en ondersteun het marketingteam – van merchandisebestellingen en crewshirts tot promo’s, socials en eindeloze brainstormsessies. We zitten er met z’n allen middenin: het Sniestergevoel is elke dag voelbaar. Ik zit op kantoor pal naast Marco (programmeur Popdistrict/Sniester/Zwarte Ruiter), dus het gaat eigenlijk voortdurend over Sniester. Welke acts zijn vet, wat moet er op de shirts, welke bands moeten we boeken en welke misschien een andere keer… Er staat de hele dag muziek op – Marco draait van alles, en voor je het weet bemoeit iedereen zich ermee. Dat is juist het leuke: het leeft continu.

Dit jaar heb ik me sterk gemaakt voor Grote Geelstaart, een band die ik echt te gek vind. Ze maken psychedelische noise rock en komen uit Zeeland. Ze hebben al eens in De Zwarte Ruiter gestaan als supportact bij Ronker. Jonge gasten, strak in witte overhemden en zwarte stropdasjes, en met hun muziek vertellen ze écht een verhaal. Ik kijk er enorm naar uit om ze weer live te zien.”

Mila Stips (My Girlfriend / Duif) in GR8:
‘Ik werk samen met Guus van Diemen en Max Flinterman – we zijn alle drie aspirant-programmeurs bij Popradar, een creatieve broedplek in Den Haag voor muzikaal talent. Voor Sniester hebben we samen de programmering en productie van de pop-upshows geregeld. Op zaterdag zijn er overal in de binnenstad gratis optredens, op superleuke locaties zoals platenzaak 33/45, Buya Boutique en tapijtwinkels. De line-up is echt lekker divers – van Isaï tot Bleedroot.

Op dit moment (donderdagmiddag, net voordat het festival losbarst) zijn we bij GR8 alle spullen van Popradar aan het verzamelen. Vanuit hier brengen we het naar de verschillende locaties. Het is een beetje chaos, maar zó leuk om dit samen voor elkaar te krijgen!’

Lara Sabelis:
‘Vandaag sta ik achter de bar in het Paardcafé, en ik heb echt ontzettend veel zin in vanavond! Tijdens de soundcheck klonk de eerste band, Mantra Machine, al zó vet — dikke grooves, hypnotiserende riffs en een energie die je meteen meeneemt. Als dit een voorproefje was, dan belooft het een knallende avond te worden. Kom langs en bestel een drankje bij mij!’

Frans van Os:
‘Sniester is echt mijn ding — ik ga eigenlijk álle festivals in de regio af. Het is voor mij dé plek om nieuwe muziek te ontdekken, zoals Mantra Machine, de sfeer op te snuiven en gewoon helemaal op te gaan in die festivalwereld. Er hangt altijd zo’n gevoel van liefde, vrijheid en plezier. Ik ben vrijgezel en krijg mijn vrienden niet meer mee, maar wat ik zo mooi vind, is dat je op festivals zoals Sniester andere muziekliefhebbers tegenkomt. Je deelt iets met die anderen: een gevoel, een moment, een nummer. Dat verbindt. Sniester en Left of the Dial zijn echt mijn favoriete festivals. Ik ben een geboren en getogen Rotterdammer, maar voor Sniester reis ik met liefde naar Den Haag.’

Lobke:
‘Mijn vriend doet al voor de achtste keer mee als vrijwilliger bij Sniester, en vorig jaar zei hij ineens: ‘Kom nou gewoon eens gezellig mee!’ Dus toen heb ik het festival voor het eerst bezocht, en ik was meteen verkocht. De sfeer, de mensen, de muziek — alles voelde gewoon goed. Dit jaar dacht ik: waarom niet? Ik ga ook als vrijwilliger aan de slag. Het is superleuk om nu zelf onderdeel te zijn van het festival. Je helpt mee, je ontmoet toffe mensen en ondertussen kun je ook genieten van alle acts en de energie om je heen. Ik snap nu helemaal waarom hij elk jaar terugkomt, en ik denk dat dit voor mij ook niet de laatste keer is!’

Ronin (6 jaar) tijdens soundcheck:
‘Ik ben met papa in het Koorenhuis, want mijn broer heeft hier zangles. We zitten gewoon te wachten… en ineens BOEM! BOEM! BOEM! komt er superharde muziek! Ik schrok er best wel van het trilt helemaal in mijn buik! Kom dan laat ik mijn breakdance zien.’

Donna (11 jaar) dochter zanger Lennard Kruithof van Alpha Rats:
‘Ik vind het echt super leuk om naar mijn vader te kijken. Ik vind dat hij het super goed doet en dat al helemaal op zijn verjaardag!’

Dennis Weening:
‘Sniester is voor mij echt een van de leukste festivals. De sfeer is rauw, energiek en oprecht – precies zoals ik het graag zie. Ik voel me hier helemaal op m’n plek. Dit festival brengt alles samen waar ik van hou: snoeiharde muziek, een publiek dat vol overgave losgaat, en een programmering die durft te verrassen. Alpha Rats, met onder andere mijn beste vriend Lennard Kruithof, zette de toon met een vlammende set. Ik heb eerst alleen maar vol bewondering staan kijken, want ik hoorde hun nieuwe songs ook voor het eerst – en die zijn echt steengoed. En ja, op het einde wisten ze zelfs als opener om 18:15 uur die oude Weening nog de pit in te krijgen. Niet omdat het mijn vriend is, maar voor mij was dit de beste band van de avond!’

Sabrine Baakman (in zwart leren jasje):
‘Ik fotografeer voor het platform Never Mind The Hype (NMTH), dat zich richt op stevige en alternatieve acts — en laat Sniester daar nu perfect bij aansluiten. De line-up is ieder jaar weer verrassend en vol ruige energie. Dit festival programmeert bands met karakter, die niet per se al zijn doorgebroken, maar wél een bak talent en attitude meenemen. Dat maakt het als fotograaf extra spannend en inspirerend. Bands als Black Leather Jacket lenen zich fantastisch voor mijn lens: ongepolijst, rauw, vol overgave. Juist dat soort optredens leveren de meest krachtige en eerlijke beelden op. Ik vind het veel leuker om dit soort opkomende parels vast te leggen dan mega-populaire bands, waarbij de photopit vol staat met fotografen. Hier krijg je de kans om iets unieks vast te leggen — superleuk.’

Martin & Henriëtte:
“Mijn vrouw en ik delen al jaren een passie voor alternatieve en rockmuziek. Live-optredens zijn voor ons echt een beleving, en we zoeken daarbij graag naar intieme settings waarin je de muziek letterlijk kunt voelen. Het liefst staan we vooraan, samen met andere liefhebbers, midden in de energie van het moment. Vanuit de Achterhoek reizen we met plezier het hele land door — van kleine poppodia tot bijzondere festivals. Sniester heeft ons hart gestolen. Dit is ons tweede jaar hier, en het voelt inmiddels als vaste prik. De sfeer is relaxed, de line-up avontuurlijk en de kwaliteit van de optredens is steengoed. Je merkt dat hier echt is nagedacht over wat muziekliefhebbers willen horen én voelen. In de aanloop naar het festival duiken we altijd in het programma, zodat we gericht nieuwe muziek kunnen ontdekken. Dit jaar kwam The 113 meteen op ons lijstje — en terecht. Wat een energie en overtuiging! We hebben enorm genoten van hun show. Hopelijk kunnen we ze snel weer ergens live zien.”

Ewa Minderman:
‘Ik ben tijdens Sniester stagemanager in het Koorenhuis: zorgen dat alles achter de schermen soepel verloopt. Zaterdag sta ik ook zelf met mijn band Dolly Min op het podium, in een heel bijzondere setting: een pop-upshow in een tapijtwinkel in de Boekhorststraat. Vandaag verloopt alles super. Het festival bruist en ik zie dat alle acts lekker draaien. Het is altijd hard werken, maar als alles goed loopt, geeft dat zoveel energie. Nu moet ik snel weer aan de slag, want ik moet even iets regelen voor Slow Crush, die straks spelen. Het is hectisch, maar ik geniet er enorm van om zo dicht bij de muziek en het festival te staan — zowel achter de schermen als op het podium.’

Liesbeth Bohemen:
‘Ik ben de moeder van Wesley, de drummer van de band Dolly Min. Vandaag spelen ze een pop-upshow op een wel heel bijzondere locatie: een tapijtwinkel aan de Boekhorststraat. Alleen dat al vind ik geweldig. Ik heb Wesley in deze formatie nog niet eerder live zien spelen, dus ik ben ontzettend benieuwd hoe ze samen klinken. Natuurlijk heb ik al wat filmpjes gezien en een indruk gekregen van hun stijl, maar live is toch altijd anders. Als ik eerlijk ben, is dit genre niet helemaal mijn ‘cup of tea’. Het is wat rauwer, alternatiever dan wat ik normaal luister. Maar dat maakt het niet minder interessant. En hoe dan ook: ik ben hier natuurlijk om hem en de band te supporten. Ik ben supertrots op wat hij doet en vind het fantastisch om hem zo gepassioneerd met muziek bezig te zien. Dat alleen al maakt mijn dag.’

Karlijn Scheen:
‘Ik ben vandaag mee met Fit, de band waarin mijn vriend Mink Huurman drumt. Officieel om foto’s te maken — wat ik ontzettend leuk vind om te doen — maar ook gewoon omdat ik geen seconde wil missen van wat zij doen. Als je het mij vraagt, is Fit op dit moment echt de meest veelbelovende opkomende band. Ze weten precies de juiste balans te vinden tussen muzikaal interessant en gewoon ontzettend dansbaar. Bovendien: het zijn niet alleen goede muzikanten, het zijn ook gewoon hele leuke gasten om te zien. En ja, vooral Mink natuurlijk — ik ben tenslotte bevooroordeeld, maar die energie en looks achter het drumstel zijn toch wel onweerstaanbaar. Het is supertof om van zo dichtbij mee te maken hoe een band groeit, optreedt en indruk maakt op zo’n tof festival als Sniester. Ik geniet van elk moment.’

Sniester kat:
‘Negen levens is toch echt te weinig tijdens een weekendje Sniester.’