Ik heb geen idee meer hoe we er ooit bij gekomen zijn, maar al een jaar of veel gaan we naar het leukste festival op niet al te grote afstand. Ik heb het natuurlijk over Haldern Pop. De samenstelling van ‘we’ wisselt nog wel eens, maar we hebben al jaren een vaste kern. Dat schept niet alleen een band, het maakt mede dat het altijd weer een soort van thuiskomen is. 

Door: Bert Toet 

Iedereen in ons gezelschap heeft een Haldern-stand. Grenzen, indien aanwezig, zijn danig verlegd, de tolerantie voor hell or high water (er is altijd wel iets met het weer) is veel hoger dan je zou mogen verwachten en de chill modus lijkt opeens een natuurlijke staat van zijn. Wij zijn daar overigens niet de bedenkers van, het is gewoon hoe iedereen er op Haldern in staat. 
Gemeenschappelijk douchen? No problem. Beetje druk? Maken we even ruimte. Drankje bestellen? ‘Volgens mij was jij eerst hoor.’ Wat ook helpt is dat de organisatie weigert het bezoekersaantal boven de 7000 te laten komen, alle prijzen meer dan redelijk zijn en er bij veel standjes gezellig vrijwilligers uit het dorp staan, die ondertussen zelf ook een biertje doen. Als u niet bekend bent met het festival klinkt dit wellicht alsof de plaatselijke hoempa band er een welgemeend mopje staat te blazen en dat je verder niet te veel mag verwachten. Niets is minder waar.  
Klein resumé van voorgaande jaren dat ik er geweest ben: Franz Ferdinand, Phoenix, Magic Numbers, Get Well Soon, Patrick Watson, Tunng, Editors, Flaming Lips, Fleet Foxes, Beach House, Warpaint, Wild Beasts, Alt-J, National, Wye Oak, Deus. En dat is maar een kleine greep en ik ben gestopt met terugzoeken bij 2015. Leuk al die grote namen, maar het allerleukst zijn natuurlijk de zogenaamde ontdekkingen. Dit jaar waren dat voor mij met name The Robocobra Quartet en de kneitervage act Shortparis en weliswaar bekend, maar toch verrassend: Squid. Wat een genot om die band live mee te maken! Maar het aller-allermooiste was toch wel dat fijne festivalsaamhorigheidsgevoel. Zouden we vaker moeten doen, in het algemeen.

Besprekingen zitten er helaas niet in deze week, want zoals ik gisteren al meldde aan mijn steun en toeverlaat bij dit mooie magazine, mijn hart loopt over maar de tank is leeg.