Dat was me het weekje wel voor uw Snob van dienst. Drie helse dagen resideerde ik ongevraagd in Hotel de Aap. Wat er was? Mijn telefoon. Of liever: die was er dus niet wegens kapot.  

Door: Bert Toet 

Het euvel was dat mijn mobieltje niet meer wilde opladen. Ik heb hem dus ook nog een langzame dood zien sterven. De horror! Helaas was het niet zo ernstig om meteen een nieuwe te kunnen verantwoorden, dus moest er gerepareerd. En dat duurde drie dagen. Drie helse dagen van radeloos toiletbezoek en drie dagen ongebeld, ongeappt. Maar ook drie dagen snobloos, want snobben doe ik op m’n telefoon.  

Aangezien mijn lief Poetry International Festival aan het voorzien was van vrijwilligers, had zij de laptop. Een eventuele discussie over prioriteiten strandde reeds voor het inademen ten behoeve van mijn eerste woord. Haar blik was afdoende.  

Zaterdag was hij er weer, m’n telefoon. We hadden even een momentje hoor, dat geef ik grif toe. Bij wijze van poëtische gerechtigheid zit ik deze column nu ook te tikken op m’n telefoon. Prioriteiten zijn belangrijk ten slotte en de ene prioriteit is de andere niet. Hopelijk begrijpt u dat ik deze week geen nummers uitlicht. Ik heb er simpelweg niet voldoende naar kunnen luisteren 

PS: Ondanks het getob van deze snob is er natuurlijk wel gewoon een nagelnieuwe Snob-o-Matic te beleven. Klikt u maar!