Nou, dat stond mij netjes. Kwam vorige week klein leed, grote liefde en, basically, het leven even roet gooien in mijn hele snob-gebeuren. Dan gaan er vanzelfsprekend meerdere dingen mis. Ten eerste laat ik een gapend en moeilijk goed te maken gat achter in uw week. Ik besef mij dat. Ten tweede blijf ik dus maar mooi zitten met de ideetjes die zich in de loop van zo’n week in mijn hoofd nestelen. 

Door: Bert Toet 

Zo had ik iets bedacht over bands die één weergaloos nummer hebben, maar waar je verder eigenlijk niet zoveel mee hebt. Voorbeelden had ik ook, zoals Wanderlust van Wild Beasts, of We Haven’t Turned Around van Gomez. Maar ja, die knuppel in het hoenderhok ging dus mooi niet door. Of ik had iets jubelends geschreven over onze veerkrachtige podia en festivals. En dan had ik, gewoon voor de kift, het Duitse festival Haldern Pop als referentie genomen. Dat komt – met een goed germanisme – naar mijn mening namelijk met de beste line up ooit. Ik was me er één, vorige week. 

Maar ja, het kon even niet zo zijn, dus moeten we het deze week doen met de constatering dat ik geen ruimte in mijn hoofd over heb om mijn idee van deze week, zeuren over het songfestival, te realiseren. En omdat u nu al veel te lang om een nieuwe heerlijke snob-lijst verlegen zit, zal ik die deze keer zonder verder geneuzel mijnerzijds tot u laten komen. Dan houd ik bovendien tijd over voor enige zelfreflectie, want dat is wel op mijn plaats.