I would go out tonight, but I haven´t got a stitch to wear

In de buurt van ons kantoor zit Dress For Succes, een winkel waar minder bedeelde mensen een outfit kunnen uitzoeken als ze een sollicitatiegesprek hebben. Supergoed initiatief, dacht ik, terwijl ik er langs liep op weg naar een afspraak. Wij hebben nu weer de luxe dat we avond aan avond bij concerten staan; sommige mensen hebben niet eens de mogelijkheid een nieuwe blouse te kopen als ze ergens op gesprek mogen komen. Die mensen zullen zich het al helemaal nooit kunnen veroorloven om een avondje naar een band te gaan kijken, lijkt me. Terwijl dat zoveel brengt. Je ontmoet mensen, ziet nieuwe dingen, het leidt af van de dagelijkse ellende en het maakt gelukkiger. Dat is toch ook een vorm van succes, dacht ik. 

Ik liep door, handelde mijn afspraak af en ging weer door met alle gebruikelijke werkzaamheden. Ondanks de drukte waar we nu ineens weer middenin zitten, bleef het door mijn hoofd spoken. Er zijn heus ergere dingen dan nooit naar een concert gaan en een voedselbank doet bijvoorbeeld in een week nuttiger werk dan wij in 25 jaar ooit kunnen doen, maar toch… Concertbezoek kan ook een middel zijn om mensen uit hun sociale isolement te halen.

En daar kunnen we best iets voor bedenken:

Zou het niet mooi zijn als mensen bij een winkel als Dress For Succes ook een uitgaansoutfit kunnen uitzoeken voor een bezoek aan Rotown. Als we een oproepje doen onder onze bezoekers zijn er vast zat mensen die overvolle kledingkasten hebben en met liefde wat spullen doneren. Wij stellen tickets beschikbaar inclusief een paar consumptiebonnen. En als iemand geen vervoer heeft, moeten we daar toch wat voor kunnen regelen met de RET of Uber of zo. 
Beter nog, als álle culturele instellingen meedoen, is er altijd wel iets in de buurt waar je lopend of op de fiets naartoe kunt. Je hebt een geschikte outfit, je hebt een toegangskaartje en je kunt met een gerust hart een paar drankjes bestellen zonder dat dat je boodschappenbudget halveert. Kan zomaar een topavond zijn. Misschien zie ik het te rooskleurig in, maar dat moet op de een of andere manier toch een klein beetje bijdragen aan een betere samenleving? 

Het gebeurt regelmatig dat ik zelf vind dat ik een goed idee heb, maar dat anderen daar allang mee bezig zijn, dus misschien moet ik eerst even op onderzoek uit. Mocht blijken dat er nog nooit iemand z’n best heeft gedaan om mensen die op of onder de armoedegrens leven naar culturele evenementen te krijgen, dan ga ik dat ergens dit jaar in gang proberen te zetten. Het liefst niet in mijn eentje, want ik heb ook nog een kleine 300 concerten in te halen, dus alle mensen die willen helpen, kunnen zich in rijen van twee melden bij Rotown.

Minke Weeda

Plaats een reactie