Afwisseling, bontheid, diversificatie, schakering, variatie, variëteit, verschil, differentiatie, diversiteit, jeu, verscheidenheid. De Snobs streven er niet eens bewust naar, het is gewoon hoe onze lijst eruit ziet nadat we allemaal twee nummers in de grote Snob-hoed hebben gegooid. En dat, in al zijn fijne eenvoud, vind ik iedere week weer een kadootje. Een kadootje dat we graag delen, voor de 21^e keer alweer. Dus ik zou zeggen: het papier mag kapot, uitpakken dat ding!

Door: Bert Toet

M(h)aol – Laundries
Ik schrijf deze stukjes over het algemeen op de vroege zondagmorgen. Het huis slaapt nog, de koffie geurt en ik dompel me via mijn koptelefoon in wat de Snobs mij hebben voorgeschoteld. Klinkt relaxed toch? Nou dat is het, behalve dan als het Ierse M(h)aol (spreek uit: Male) even een Jochem Meijertje komt doen: WAK-WAK-WAKKER WORDEN!
De boel wordt eerst nog langzaam maar zeker op tempo geslingerd, maar na een minuutje is er geen ontkomen meer aan. Geheel bij de strenge les inmiddels, wil ik weten waar deze ophef over gaat ook. Al lezend begrijp ik dat dit onderwerp niet passender bezongen had kunnen worden.
De Magdalene Laundries was een tot ver in de vorige eeuw door de Ierse kerk en, op de achtergrond, de staat gerunde operatie waarbij zogenaamde ‘gevallen vrouwen’ in opvanghuizen werden opgenomen om daar feitelijk als slaaf te werk gesteld te worden, veelal in wasserijen. In menig geval tot de dood erop volgde. Dat was geen probleem, want als er niet voldoende vrouwen ‘gevallen’ waren, werd er wel ‘gerecruteerd’. Al met al een hele smerige zaak dus en dat hoor je af aan hoe het nummer deze behandelt. Boos, ongepolijst, urgent en op het hysterische af.
“A decade and a half is never enough, sometimes these cases need a woman’s touch,” voegt zangeres Róisín Nic Ghearailt ons op het eind van Laundries nog even niet zo fijntjes toe. In dit geval is dat geen dreigement maar een (muzikale) belofte. 

Torment & Glory – Boylston And Pike
Muziek die geïnspireerd is door het beluisteren van een Bruce Springsteenalbum dat onder het stof zat; een plaat vol zingen om je verloren stem proberen terug te krijgen; een hardcore post-metal beest van een bassist die aan het fingerpicken slaat. De meeste mensen zouden deze opsomming waarschijnlijk niet bepaald als aanbeveling zien, maar bij een beetje snob krullen de mondhoeken dan verwachtingsvol naar boven. En terecht, want wat een heerlijk buitenbeentje van een plaat levert de vanuit Washington opererende Brian Cook hier af onder de naam Torment & Glory.
Het meest intieme singer/songwriterliedje ontaardt in oorverscheurende industriële noise, ruis fungeert als ondersteunend instrument, lelijkheid onderstreept en versterkt glansrijk breekbare schoonheid en net als je denkt het een beetje te begrijpen, eindigt het album We Left A Note With An Apology met iets dat zomaar van de stapel ‘too weird’ van Trent Reznor gered had kunnen zijn.
Met het beluisteren van slechts één nummer doe je deze plaat dus eigenlijk tekort, maar laat Boylston And Pike daarom vooral een begin zijn. Zoals de ontdekkende Snob van dienst al opmerkte: “Als het album van vinyl was, was het inmiddels grijs, heel licht grijs, misschien wel wit.” En zo is het.