Muziek is een vreemd en prachtig ding. Het kan kleuren, onderstrepen, bevestigen, ontkennen, opwinden en kalmeren. Soms zoek je muziek die bij je stemming past, een andere keer bepaalt muziek hoe jij je voelt. Er zijn momenten dat muziek alles is en verder niets duldt en er zijn momenten dat muziek gepast bescheiden een achtergrond verzorgt voor je dagelijkse dingen. Benieuwd wat muziek voor u kan doen? Een verse Snob-o-Matic staat weer klaar om aangeklikt en beleefd te worden.

Door: Bert Toet 

The Declining Winter – Autumn Hours
De kamer is schemerig en knus, het raam staat open al is het daar eigenlijk te koud voor, maar het geluid en de geur van de regen winnen het van het ongemak. Dat de wat stijve vingers daardoor af en toe een struikelingetje maken op de snaren is helemaal niet erg. Met bijna zichtbare adem fluistert zanger en enig (vast) bandlid Richard Adams woorden die er qua letterlijke betekenis eigenlijk niet zo zeer toe doen, maar wel perfect het over te brengen gevoel vertalen.
Met Autumn Hours vieren we de herfst. Als deze muziek niet zo oprecht, breekbaar en prachtig zou zijn zou ik misschien wat lacherig hebben gedaan over de enigszins dramatische bandnaam. Maar hier past slechts stille verwondering.
The Declining Winter is de naam van een nogal ongrijpbaar project dat soms een band is, maar vaker het label dat geplakt wordt op de zo-goed-als-solo uitingen van een dromer. Adams heeft ooit gezegd dat hij met muziek probeert over te brengen wat hij ziet in het landschap van Yorkshire. Ik hoop dat er nog vele observaties volgen.

SERF – Coma
Beter goed gejat dan slecht bedacht is een cliché van jewelste, omdat het waar is. Luister naar Coma en vertel me dan welke jaren tachtig bands hier allemaal geciteerd worden. Overtuig me dan vervolgens maar eens dat dit niet retegoed is. Lukt je niet.
Dit is recyclen met kunde en liefde voor het origineel, en dan mag dat van mij hoor, wat heet. SERF is wederom een zo goed als solo-onderneming, ditmaal van de Australische multi-instrumentalist Rory Maxwell, die desgevraagd inderdaad geen enkel geheim maakt van wat hij allemaal in z’n platenkast heeft staan.
Al met al is zijn muziek niets meer en zeker niet minder dan een hele fijne aanvulling op je retro-playlist waarop het heerlijk centenrapen is. Als iemand me nou ook nog even (uit het hoofd, we zijn tenslotte snobs onder elkaar) kan vertellen uit welk nummer van The Cure dat gitaarloopje dat op 0.50 invalt ge- of ontleend is, ben ik helemaal tevreden.