De Snob-o-Matic is een wekelijks ververste playlist gevuld door liefhebbers. De snobs verrassen zichzelf en elkaar graag met nieuwe muziek. Die verrassing kan hartverwarmend, oorverdovend, ontroerend of schrikbarend zijn, maar is voor het open oor altijd aangenaam. Elke week lichten de snobs twee nummers uit, die door een van hen van commentaar wordt voorzien. 

Door: Bert Toet 

Veik – Downside (I wanna know) 
Normaalgesproken gaat er bij mij op z’n minst een wenkbrauw omhoog als een band aan architectuur refereert als inspiratiebron. Nog even en ze gaan een bekende filosoof aanhalen en spreken van Concepten en Visies, schampert mijn brein al. Toch maar even ‘brutalisme’ googelen … en dan blijkt dat in dit geval de beelden op mijn scherm wel degelijk naadloos aansluiten bij de soundtrack op mijn koptelefoon.  
Kille, hoekige vormen, beton, metselwerk, veel kolos en weinig licht. Orwell heeft het script geschreven en we dragen allemaal een uniform. Aan het begin van het nummer gaat de sirene en we zijn in ordelijke rijen onderweg naar de gemeenschappelijke zaal, het zal wel weer slecht nieuws zijn.  
Even gloort er hoop als er op 2.22 ineens een warme synth en een knullig gitaarloopje een mondhoek omhoog doen krullen. Maar dat duurt niet lang. Toch maken het onbedoeld aandoenlijke Franse accent en de zorgvuldig geplaatste luchtpuntjes dat Downside nooit onverteerbaar wordt. Beeldend nummer van een fascinerend album.  

Pigeon – Relentless 
In het land van Veik is het Berlijnse Pigeon de protestband die op een tochtig industrieterrein, verlicht door brandende olievaten, oproept tot verzet. Stuwende drums, snerpende gitaren, een meedogenloos effectieve baslijn en een zanger die het niet pikt en dat zal je potdomme weten ook.  Gedanst wordt er nauwelijks en de blikken zijn strijdbaar.
Er is hier niets nieuws onder de bleke zon, maar dat is helemaal niet erg als de boodschap met een dergelijke energie en overtuiging gebracht wordt. Zoals een Duitse collega snob al ergens schreef: “einen faszinierenden Mix von Noise und Post-hardcore.” Ich weiß Bescheid.